Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Το όνομα μου δεν έγραψα...



Το όνομα μου δεν έγραψα.
γνωστόν εστί τοίς πάσι.
Εί δε και σύ το αγνοείς
άκουε να το μάθης:
Εκ του ουδενός έχει αρχήν,
είς γην πρώτον εποιήθη.
Λοιπόν, γή ονομάζομαι, χώμα, πηλός, και σκόνη ·
και εκ της γης με έπλασε,
με μόρφωσεν ο Πλάστης,
και δια λογικής ψυχής με στόλισεν ως είμαι.
Και Μοναχόν με εποίησε, γιά νά τόνε δοξάζω.
Λοιπόν μή ζήτει πλέον τι για να αμαρτάνης.
Αλλά και σύ ευχαρίστησον και δόξασον Αυτόν τε
ως άξιον της δόξης Του και της ευχαριστίας.
Άναρχον μέν Γεννήτορα, συν τω Μονογενεί Του
Υιώ, και Αγίω Πνεύματι, Τριάδα Παναγίαν.
Όπως μας αξιώσειεν μερίδος σωζομένων.
Πρεσβείαις της γλυκείας μας Μητέρας Παναγίας
και Πάντων των Αγίων τε ευχαίς αυτών οσίαις.

Αμήν

«Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας»
Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Λοιπόν δεν θέλεις να πάσχης; μή θέλε να ανεβαίνης

Επιστολή εξηκοστή δευτέρα


«Σπλάχνα μου της ψυχής! Διατί αθυμείς; Διατί απελπίζεσαι; Διατί αποκάμνεις; Τόσον ευκόλως εσύ παραιτήσαι του αγώνος; Ιδού ότι άφησεν ο Θεός τους δαίμονας να σε σινιάσουν ολίγον, να ιδής, που ευρίσκεσαι. Να φανή η υπερηφάνεια, να ταπεινωθή η καρδία σου. Να μάθεις ότι είσαι άνθρωπος, το «γνώθι σαυτόν». Να γίνης συμπαθής πρός τους αμαρτάνοντας και ποσώς να μήν τους κατακρίνης. 

Πώς θα γνωρίσης της φύσεως την ασθένειαν, εάν δεν σε ξυπνήσουν οι κόρακες; Εάν ο γλυκύς Ιησούς δεν συστείλη την χάριν του, πώς εσύ θα μάθης την τέχνην  πασών των τεχνών, την επιστήμην πασών των επιστημών;

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Αγώνας τραχύς (Νίκος Καζαντζάκης)


«Σκοτάδια πολλά μέσα μου, κύρης πολύς · σε όλη μου τη ζωή απελπισμένα μάχουμαι να μετουσιώσω τα σκοτάδια αυτά και να τα κάμω φως, μια στάλα φως · αγώνας τραχύς, χωρίς έλεος, χωρίς αναπαή, μια στιγμή να κουράζουμουν, να σκόλαζα τον πόλεμο, ήμουν χαμένος · κι αν έβγαινα κάποτε νικητής, τι αγωνία και πόσες λαβωματιές! Δε γεννήθηκα αγνός · μάχουμαι να γίνω. Η αρετή για μένα δεν είναι καρπός της φύσης μου, είναι καρπός του αγώνα μου · δε μου την έδωκε ο Θεός, μοχτώ να την καταχτήσω με το σπαθί μου · το άνθος της αρετής για μένα είναι σωρός μετουσιωμένη κοπριά. Ποτέ δεν πήρε τέλος ο πόλεμος αυτός · ως τώρα δε νικήθηκα ολοκληρωτικά, δε νίκησα ολοκληρωτικά · πάντα αγωνίζουμαι, κι από στιγμή σε στιγμή μπορώ να χαθώ όλος, μπορώ να σωθώ όλος · ακόμα περνώ της Τρίχας το γιοφύρι απάνω από την άβυσσο».

«Αναφορά στον Γκρέκο»
Νίκος Καζαντζάκης

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Βαρύ το Φεγγάρι...


Βαρύ το φεγγάρι
πλέει πάνω από τον κόσμο,
Και κοιμάται κουρασμένη η χώρα
μέσα σε ορφανεμένο μεγαλείο.

Μη γνωρίζοντας τη μοίρα τους,
με χρωματιστές πιτζάμες,
οι δούλοι κοιμούνται μαζί με τους δούλους,
οι ηγέτες με τους ηγέτες.

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Φόβος το νέο πάθος


Οι πληγές δεν ανθίζουν πια
σε ποιήματα και τραγούδια ·
κακοφορμίζουν μονάχα.
Η θάλασσα δεν είναι πόθος
που πλέει στ'ανοιχτά
αλλά φόβος του βυθού.
Τι έγινε η χαρά της ζωής
που καταχτούσε την κάθε στιγμή
ακόμη κι όταν η μέρα ξημέρωνε δυσοίωνη;
Τώρα πόνος κανένας
δε μαστίζει το κορμί
αλλά το μέσα το αλυσοδένει
ένας νέος παντοδύναμος τύρρανος:
ο φόβος.