Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Η Εμφάνιση των Αιρέσεων αποτέλεσε σημαντικό κριτήριο για τον σχηματισμό Κανόνος της Κ.Δ.

Το γεγονός ότι οι αιρέσεις εμφανίσθηκαν ως εναντιούμενες στην αποστολική παράδοση με την προκλητική παρερμηνεία των Αγίων Γραφών και την επίκληση μιάς άλλης αποστολικής παραδόσεως, η οποία παραδόθηκε μυστικώς απο τους αποστόλους ή και τους μαθητές τους στους αιρετικούς, κατέστησε αναγκαία τη συστηματικότερη προβολή της κατεχόμενης και βιούμενης απο την Εκκλησία αυθεντικής αποστολικής παραδόσεως. Το έργο αυτό ήταν δυσχερές, καθ'οσον οι αιρετικοί "δια της πανούργος συγκεκροτημένης πιθανότητος παράγουσι τον νούν των απειροτέρων και αιχμαλωτίζουν αυτούς, ραδιουργούντας τα λόγια του Κυρίου, εξηγηταί κακοί των καλώς ειρημένων γενόμενοι...πιθανώ δε περιβλήματι πανουργώς κοσμουμένη (=η αίρεσις) και αυτής της αληθείας αληθεστέραν εαυτήν παρέχει φαίνεσθαι δια της έξωθεν φανατασίας τοις απειροτέροις" (Ειρηναίου, Κατά αιρέσεων, προοίμιον). Η τακτική αυτή των γνωστικών και των άλλων αιρετικών ήταν εσφαλμένη, καθ'οσον αυτοί "περί των όλων αυχούσι πλείον των άλλων εγνωκέναι, εξ αγράφων αναγιγνώσκοντες, και το δή λεγόμενον, εξ άμμου σχοινία πλέκειν επιτηδεύοντες, αξιοπίστως προσαρμόζειν πειρώνται τοις ειρημένοις, ήτοι παραβολάς κυριακάς ή ρήσεις προφητικάς ή λόγους αποστολικούς, ίνα το πλάσμα αυτών μή αμαρτυρον είναι δοκή, την μέν τάξιν και τον ειρμό των Γραφών υπερβαίνοντες και όσον εφ'εαυτοίς λύοντες τα μέλη της αληθείας, μεταφέρουσι δε και μεταπλάττουσι και άλλο εξ άλλου ποιούντες εξαπατώσι πολλούς, τη των εφαρμοζομένων κυριακών λογίων κακοσυνθέτω σοφία..." (Ειρηναίου, Κατά Αιρέσεων, Ι,8)

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ...

Ένα αγαπημένο μου μουσικό κομμάτι που διατηρεί τη δύναμη να μεταφέρει τους λογισμούς μου σ'ένα ξεχασμένο από πολλούς, κόσμο...



Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Αναμνήσεις απ'το σπίτι των πεθαμένων...


«Ρουφτήχε κι αυτός μέσα στην κατασκότεινη δίνη, με ξουρισμένο κεφάλι κι αλυσσοδεμένος, γύριζε κι αυτός το μαγκανοπήγαδο του κάτεργου, πέρα στο βάθος της Ανατολής, χωρίς να'χει το δικαίωμα να γράφει, ενώ το μόνο βιβλίο που του επιτρεπόταν να διαβάσει-και μόνο λίγες στιγμές την ημέρα κατάφερνε να διαβάζει-ήταν το Ευαγγέλιο. Ήταν κατάμονος, παρόλο που δεν μπορούσε ν'απομονωθεί από τα γύρω · ήταν, γιατί είχεν μια απέραντη ψυχή, μια ψυχή που χωρούσε το άπαν. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί, μονάχα εκείνος, που έχει τη δύναμη να ζει τα μαρτύρια όλων των άλλων που βασανίζονται γύρω του, είναι ταυτόχρονα κι ο πιο μόνος απ'όλους! Κι όμως, έτσι ήταν. Ποιος θα μπορούσε να νιώσει το μαρτύριο ενός ανθρώπου, που βρίσκεται στο κέντρο όλων των μαρτυρίων; Εκείνου, που βλέποντας τον ασπρομάλλη, το ίδιο αξιολύπητο, γέρο-στρατιώτη να χτυπάει ανελέητα με το κνούτο το δυστυχισμένο κατάδικο αδερφό του, ένιωθε να ξεσκίζεται και να καίει κι η δική του σάρκα; Κανένας άλλος δεν ξέρει τώρα, όσο αυτός, ότι στα κατάβαθα κάθε δυστυχισμένου κρυφοκαίει μια σπίθα ελπίδας, που του δίνει τη δύναμη να σηκώνει το κεφάλι πάνω απ'τη δυστυχία του και ν'αναγναντεύει την απεραντοσύνη της ελπίδας ως πέρα, στο βάθος του ορίζοντα».

«Αναμνήσεις απ'το σπίτι των πεθαμένων»
Ντοστογιέβσκη

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Γιατί δεν τιμωρεί ο Θεός τους ασεβείς;

Πολλοί συνάνθρωποι μας αναρωτιούνται σήμερα γιατί άνθρωποι αμαρτωλοί (εφόσον υπάρχει Θεός), άνθρωποι που εμπορεύονται τις ζωές άλλων ανθρώπων, δεν τιμωρούνται απ'τον Θεό, αλλά αντιθέτως ζουν και βασιλεύουν. Ζούν εις βάρος των φτωχών οικογενειών και όχι μόνο. Απαντήσεις δύσκολα θα δοθούν και γι'αυτό οι απόψεις και οι συμπεριφορές ποικίλλουν και συστηματικά διαφοροποιούνται. Έτσι επιτυγχάνεται η διάσπαση ενός πληγωμένου κοινωνικά σώματος και η απομόνωση αποτελεί μονόδρομο στη περιοχή του ατομισμού. Και για να είμαι ειλικρινής δεν το βρίσκω οξύμωρο αλλά απόλυτα φυσιολογικό. Δυστυχώς οι μέρες μας δεν φημίζονται για τη καλλιέργεια του εσωτερικού ανθρώπου και η αυτογνωσία μέσα από φιλοσοφικές σκέψεις έχει καταντήσει χόμπι για λίγους και εκλεκτούς. «Εδώ το στομάχι μας είναι άδειο, αδελφέ, κι εσύ μας μιλάς για φιλοσοφικούς στοχασμούς;», εύλογα θα έθετε το ερώτημα κάποιος. Όμως τα ερωτήματα είναι αυτά που μένουν, και αυτό που απομένει είναι η καλλιέργεια τους μέσα σ'ένα πλαίσιο συλλογικότητας που θα μπορούσε να αποφέρει ένα δημιουργικό αποτέλεσμα. 

Πέρα όμως απ'αυτά, εγώ απευθύνομαι κυρίως σε Χριστιανούς. Όχι γιατί αρέσκομαι στην οπαδοποίηση και στη δημιουργία μιας πριβέ ομάδας, αλλά γιατί οι Χριστιανοί είναι αυτοί που έχουν εναποθέσει την ελπίδα τους στο Θεό. Και είναι κρίμα να βλέπει κανείς Χριστιανούς με σβησμένη λαμπάδα, λόγω εξωτερικών επιδράσεων, που επηρεάζουν όμως τη καθημερινότητα μας. Και φυσικά αυτό δεν το αρνούμαι αλλά το ασπάζομαι. Να σκανδαλίζεται όμως ο Χριστιανός και να σβήνει η ελπίδα του, θυσιάζοντας μαζί και την πίστη στο βωμό της αδικίας του κόσμου αυτού, είναι κάτι που με λυπεί αφάνταστα. Γι'αυτό λοιπόν βρήκα έναν ωραίο λόγο (απόσπασμα), που θα ήθελα να δημοσιεύσω και νομίζω, πως κάποιες απαντήσεις δίνει. Μας έρχεται απο πολύ μακριά αλλά η Φωνή Του στάθηκε πιο δυνατή στο πέρασμα του χρόνου και έρχεται να βοηθήσει αυτούς που οι δυσκολίες γονάτισαν...Έρχεται να βοηθήσει αυτούς που φωνάζουν «γιατί», και η προσευχή τους αναμένει μια απάντηση. Δεν έχω σκοπό να φλυαρήσω άλλο, αλλά ήρθε η ώρα να παραδώσω τη σκυτάλη στον Ιερό Χρυσόστομο.

Απόσπασμα ομιλίας, περί Μετάνοιας  

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Υπάρχει κάτι μικρότερο απ'την αγάπη...

Κάπου στο Άγιον Όρος

Υπάρχει κάτι μικρότερο απ'την αγάπη ·
Αλλά κάτι μεγαλύτερο απ'την κούραση,
όταν υπολογίζεις ξανά και ξάνα,
πόσο λίγες μέρες σου απόμειναν.

Βασανισμένος απ'την αναποφασιστικότητα,
όλα τ'αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά,
Κι από τη μοναξιά σου
δεν θλίβεσαι, αλλά προβληματίζεσαι...

Όταν σκοτεινιάζουν οι ουρανοί
και γίνονται πιο ευδιάκριτες οι λεπτομέρειες,
όταν τα γνώριμα μάτια
γεμίζουν ελπίδα και θλίψη.

«Άγγελος Εωθινός»
Δημήτριος Μιζγκούλιν

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Είδωλο και Εικόνα

Μελέτη και εργασία πάνω στη σκέψη και το έργο του αγίου και Πατέρα της Εκκλησίας, Δαμασκηνού, αναφορικά με τις εικόνες.
 (Απόσπασμα)

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Να ευθυμήσουμε λίγο...

Απαγορεύεται η ακρόαση του άσματος, από ανήλικους (πνευματικά), πουριτανούς, μοραλιστές, αναγεννημένους (προτεστάντες) και σοβαροφανείς τύπους!

Ενδεχομένως να αλλάξει η εικόνα σας για το blog, αλλά αυτό δεν μπορώ να πω πως μας ενοχλεί ιδιαίτερα...

Άλλωστε μια εικόνα μπορεί να αποτυπώνει το βάθος των ιδεών, ή μπορεί να αποκρύπτει μια τραγωδία που αρέσκεται στο μανδύα της ταπεινοφροσύνης. Ο φαρισαϊσμός άλλοτε διακρίνεται και άλλοτε όχι. Είναι μια λεπτή και διαχωριστική γραμμή που μόνο οι συνισταμένες μπορούν να προδώσουν τις αντίρροπες κατευθύνσεις.


Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Αδελφέ μου Γαλλίωνα...


«Αδελφέ μου Γαλλίωνα, όλοι επιθυμούν να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή, όταν όμως πρόκειται να διαγνώσουν τι είναι εκείνο που κάνει τη ζωή ευτυχισμένη, εκεί τυφλώνονται· και, χωρίς να είναι βέβαια εύκολο να επιτύχει κανείς ευτυχισμένη ζωή, είναι πάντως γεγονός ότι, όσο πιο πολύ αγωνίζεται να την πλησιάσει, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από αυτή, αν κάπου έχει κάνει λάθος στο δρόμο του. Και, ακριβώς επειδή οδηγείται στην αντίθετη κατεύθυνση, η ίδια η ταχύτητα του πολλαπλασιάζει και την απόσταση που τον χωρίζει από τον στόχο του.