Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Προσπάθεια διαλόγου με "ποιμένα" της "ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας της πεντηκοστής"

Ο διάλογος ξεκίνησε στις 13/03/13 και έλαβε τέλος στις 06/11/13. Σκοπός του εγχειρήματος αυτού ήταν να δοθούν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Διάλεξα οι απαντήσεις να έχουν κύρος, γι' αυτό και επέλεξα να συνομιλήσω με «ποιμένα» της «ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας της πεντηκοστής». 

Για λόγους δεοντολογίας έχω αφαιρέσει από τον διάλογο ημερομηνίες, τόπους καθώς και το όνομα του συνομιλητή μου. Σκοπός της δημοσίευσης δεν είναι να διαπομπεύσω με έμμεσο ή άμεσο τρόπο το πρόσωπο της συζήτησης αλλά η δημοσίευση των θεολογικών του τοποθετήσεων πάνω στις ερωτήσεις που του υποβάλλονται. 



Τέλος, κανένα σχόλιο ή συμπέρασμα δεν πρόκειται να κατατεθεί, διότι οι αναγνώστες επιβάλλεται να κινηθούν ελεύθερα, όσον αφορά τις εκτιμήσεις τους. Το μόνο που θα δημοσιευτεί από πλευράς μου είναι ένα τραγούδι πρός το τέλος της ανάρτησης, αγαπημένο στον αντιαιρετικό χώρο από κάποιους συγκεκριμένους αναγνώστες. Συμβολικό, θα έλεγα...

Μονοπάτια που διασταυρώνονται:

Κύριοι,

Έχω κάτι μέρες που έχω επισκεφθεί την ιστοσελίδα σας με στόχο και σκοπό διαβάζοντας τα άρθρα σας να μπορέσω να κατανοήσω τη λογική που ακολουθείτε σε θέματα πίστεως και όχι μόνο. Φιλότιμη προσπάθεια στις μέρες μας κάποιοι να αναζητούν ή να κηρύττουν την αλήθεια. Εγείρονται όμως μέσα μου διάφορα ερωτήματα, ιδιαίτερα, όταν συναντώ απόλυτες τοποθετήσεις σε δυσνόητα θέματα Θεολογικού και Δογματικού περιεχομένου. Επιθυμία μου λοιπόν είναι να εκφράσω κάποια ερωτήματα/απορίες που συντηρώ μέσα μου.

α) Ποιά είναι η αλήθεια και πως τη γνωρίζουμε;

β) Πώς θα μπορούσε να γεννηθεί κάτι από την αντίθεση του; η αλήθεια από το ψέμα (λόγου χάρη), ή το καλό από το κακό;

γ) Είναι μόνο θεωρητική αξία η αλήθεια ή είναι και εμπράγματη;

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι, δεν γράφω ωσάν να είμαι κάτοχος της αλήθειας, αλλά αισθάνομαι ότι μόνο με την προϋπόθεση της αλήθειας μπορώ να ανοίξω διάλογο μαζί σας, ως απόρριψη της οποιαδήποτε αλήθειας στο όνομα της ερμηνείας της.

Να είστε καλά.



Πεντηκοστιανός:

Αγαπητέ επισκέπτη της ιστοσελίδας μας, σε απάντηση αυτών που μας ρωτάτε, σας αναφέρουμε τα εξής:

Για μας και για όσους έχουν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό τους σωτήρα, η αλήθεια βρίσκεται μέσα στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού (Καινή Διαθήκη).

Σχετικά με το πώς θα την γνωρίσουμε, το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει κάθε αναζητητής της αλήθειας είναι να βεβαιωθεί για το αν ο Ιησούς Χριστός είναι αναστημένος.

Για το πώς θα γίνει αυτό, σας λέμε: Ο Ιησούς Χριστός είπε: ‘Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.’ (Ματθαίος, ζ΄:7), οπότε αν τα λόγια αυτά είναι αληθινά, όποιος χτυπήσει την πόρτα που λέγεται ‘Ιησούς Χριστός’ θα πρέπει να πάρει απάντηση. Αν όχι, τουλάχιστον θα βεβαιωθεί για το αντίθετο.

Όπως πιστεύω θα συμφωνείτε, για να έχουν νόημα οι απαντήσεις στα άλλα ερωτήματα,πρέπει να συμφωνήσουμε στην απάντηση του πρώτου ερωτήματος.

Για όσους έχουν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό τους σωτήρα, η αλήθεια έχει εμπράγματη αξία διότι ταυτίζεται με τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, μιας και Αυτός είπε: ‘Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού.’(Ιωάννης, ιζ΄:17)

Βεβαία οφείλουμε να σας διευκρινίσουμε ότι και εμείς δεν κατέχουμε την πλήρη αλήθεια διότι ‘κατά μέρος γνωρίζουμε’. Κάθε συνειδητός χριστιανός πρέπει να έχει επίγνωση ότι αγωνίζεται ένα ισόβιο αγώνα να μορφωθεί και αυξηθεί ο Ιησούς Χριστός, συνεπώς και η αλήθεια, μέσα του.

Αυτά προς το παρόν. Σας παρακαλούμε, αν θέλετε, να μας διευκρινίσετε τι εννοείται με τη φράση: ‘μόνο με την προϋπόθεση της αλήθειας μπορώ να ανοίξω διάλογο μαζί σας, ως απόρριψη της οποιαδήποτε αλήθειας στο όνομα της ερμηνείας της’.

Σας χαιρετούμε ευχόμενοι να είστε και σεις καλά και να πάρετε απάντηση σε αυτά τα πολύ σημαντικά ερωτήματά σας.


Μονοπάτια που διασταυρώνονται:

Αγαπητέ κε...,

Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που αφιερώσατε για να μου απαντήσετε. Είναι κάτι που το σέβομαι και συνάμα το εκτιμώ. Ο χρόνος σε όλους μας είναι περιορισμένος καθότι οι υποχρεώσεις πολλές, οπότε, κάθε σεβάσμια προσπάθεια για διεξαγωγή μιας συνομιλίας, περιέχει για μένα θυσιαστικό αν θέλετε, χαρακτήρα. 

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω ανάποδα, απ'το σημείο δηλαδή που δεν έγινα κατανοητός και έπειτα, θα προχωρήσω στα υπόλοιπα που έχω θέσει για συζήτηση. 

Θεωρώ ότι πριν θέσουμε σε αμφισβήτηση κάποιον άνθρωπο για τις ιδέες του (και όχι μόνο), θα πρέπει να θέσουμε σε αμφισβήτηση αρχικά τον εαυτό μας. Αν δεν έλθουμε εμείς οι ίδιοι στα ενδότερα της ψυχής μας, ο άλλος δεν θα μπορέσει ποτέ να σκεφθεί κάτι περισσότερο. Διότι στο μέτρο που αναρωτιέμαι γύρω απ'τον εαυτό μου, επιτρέπω στον άλλο να ακολουθήσει τον ίδιο ακριβώς δρόμο. Ειδάλλως αυτό που αποκομίζεται είναι εγώ να επιτίθομαι κι εκείνος να αμύνεται. Αν ο άλλος αντιστέκεται σε μιάν αλήθεια, είναι γιατί εγώ ο ίδιος αντιστέκομαι στην δική μου, πάντα αλήθεια. Αυτό εννοούσα στη τελευταία μου φράση και θεωρώ την θέση αυτή, ως θεμέλιο λίθο για μια εποικοδομητική συζήτηση που θα μπορέσει ο ένας να αφουγκράζεται τον άλλο. Κάτι το οποίο είναι το κυριότερο.

Ερχόμενοι τώρα στο κυρίως θέμα, θα ήθελα να ξεκινήσω με μια επισήμανση. Δεν ρώτησα αν η αλήθεια βρίσκεται στο Ευαγγέλιο ή όχι. Η ερώτηση είναι καθαρά φιλοσοφική. Η αλήθεια είναι Πρόσωπο; Είναι κάποιο Ιερό κείμενο; Είναι μια πίστη συγκεκριμένη; Είναι ιδέα; Είναι θεωρία; Ποιά είναι η...αλήθεια; Και αφού τη κατανομάσετε, τότε, πείτε μου και πώς τη γνωρίζουμε. Πώς δηλαδή  δύναται η γνώση να οδηγήσει στην αλήθεια και αυτή η γνώση να είναι καρπός της αλήθειας;

Υπό αυτό το πρίσμα θα ήταν άτοπο να σχολιάσω τον τρόπο που συστήνετε (βεβαιότητα αναστάσεως και αναφορά πρώτου βήματος), όπως επίσης και τα χωρία που παραπέμπουν σε προσευχή (δεύτερο βήμα). Ο λόγος είναι εμφανής. 

Στο σημείο που θα διαφωνήσω μαζί σας έγκειται στο γεγονός ότι για να απαντηθούν τα υπόλοιπα ερωτήματα θα πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε στην απάντηση του πρώτου. Τα ερωτήματα μου διακατέχονται από μια αυτοτέλεια και δεν συνδέονται μεταξύ τους. Αν έδωσα αυτή την εντύπωση ζητώ ταπεινά να με συγχωρέσετε. Ίσως η διατύπωση μου να μην ήταν ορθή.  Θα αναμένω απάντηση σας. 

Καλή Σαρακοστή, εύχομαι.


Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα επανέρχομαι με νέο μήνυμα...

Αγαπητέ κε...,

Θέλω να πιστεύω ότι δεν με έχετε ξεχάσει...

Καλημέρα.


Πεντηκοστιανός:

Αγαπητέ κύριε ………………, δεν σας ξέχασα.

Με κάποια καθυστέρηση, λόγω υποχρεώσεων, ταξιδιού αλλά και προβληματισμού, θα σας απαντήσω. Ο προβληματισμός μου έγκειται στο γεγονός ότι επισκέφθηκα την ιστοσελίδα που μου συστήσατε και προσπαθώ με προσευχή και ενημέρωση να βγάλω σωστά συμπεράσματα και να σας απαντήσω δεόντως. Θα με βοηθούσατε στην απάντησή μου, αν μου γνωστοποιούσατε για το τι εννοείται με τη φράση: ‘μονοπάτια που διασταυρώνονται’ όπως και αν συμφωνείτε με όλες τις αναφορές και τις παραπομπές αυτής της ιστοσελίδας. Σας χαιρετώ ευχόμενος ουσιαστική και όχι φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας.



Μονοπάτια που διασταυρώνονται:

Αγαπητέ κε...,

Κατανοώ και σέβομαι απόλυτα τις όποιες υποχρεώσεις υπάρχουν, οπότε, όταν έχετε χρόνο με χαρά θα περιμένω την απάντηση σας. Τα "Μονοπάτια που διασταυρώνονται" είναι δική μου ιστοσελίδα, οπότε, κάθε δημοσίευση προέρχεται από μένα προσωπικά, ή, από τους συνεργάτες που αναφέρονται στη στήλη δεξιά. Η πλειοψηφία όμως (των δημοσιεύσεων) ανήκει σε μένα και το περιεχόμενο τους εκφράζουν (θα έλεγα) τον εσωτερικό μου κόσμο.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι μια φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας κρύβει (σχεδόν) πάντοτε ένα ουσιαστικό αντίκρισμα σε μια οντολογική πραγματικότητα. Ο φιλόσοφος αγαπά να γνωρίζει, ο θεολόγος γνωρίζει να αγαπά. Πολλές φορές το δεύτερο είναι αποτέλεσμα του πρώτου, αλλά εδώ θα μπαίναμε σε μια άλλη συζήτηση που μπορεί μεν να μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, από την άλλη όμως δεν αγνοώ ότι θα πρέπει να τηρηθεί μια σειρά προτεραιότητας. Υπό αυτό το πρίσμα δεν θα μπορούσα τη δεδομένη στιγμή να σας ενημερώσω για το τίτλο της ιστοσελίδας, διότι, θα ήταν άτοπο. Θεού θέλοντος, κάποια άλλη στιγμή.

Καλό βράδυ, εύχομαι.  

ΥΓ. Πιστέψτε με, δεν θα σας βοηθούσε στην απάντηση σας η όποια ενημέρωση γύρω απ'τον τίτλο της ιστοσελίδας.  


Πεντηκοστιανός:

Αγαπητέ κύριε…………………………

Το συμπέρασμα που κατέληξα είναι να σας αναφέρω, σαν την τελική μου απάντηση στα ερωτήματά σας, προσωπικά γεγονότα και καταστάσεις που με βεβαίωσαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και μόνος Σωτήρας, ότι το ευαγγέλιό Του είναι Λόγος Θεού και ότι η εκκλησία στην οποία εκκλησιάζομαι αποτελεί ένα μικρό μέρος της παγκόσμιας εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Αυτό διότι όπως σας προανέφερα θεωρώ ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας και επί πλέον η εκκλησία Του είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας (Α΄ Τιμόθεον γ:15).

Η πρώτη που θυμάμαι κοινωνία μου με το Ευαγγέλιο ήταν στις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, όταν κάθε Σάββατο, ο δάσκαλος μας ανέλυε το Ευαγγέλιο της Κυριακής (είμαι γεννηθείς το... ). Παραμένει μέχρι σήμερα έντονα χαραγμένη στη μνήμη μου, η λαχτάρα που περίμενα να έρθει η ώρα αυτής της ανάλυσης.

Στη συνέχεια, πηγαίνοντας στο γυμνάσιο, άρχισα να διαπιστώνω ότι ο εγωισμός, η υπερηφάνεια και γενικά το σαρκικό φρόνημα υπερίσχυε του θελήματος του Θεού. Έτσι τα Χριστούγεννα του .... αφού παρακολούθησα από τα ξημερώματα, όλη την θεία λειτουργία των Χριστουγέννων, μετά πήγα στο καφενείο, όπου σύμφωνα με τα έθιμα των ημερών, συνέχισα σχεδόν όλη την υπόλοιπη μέρα να παίζω τυχερά παιχνίδια μαζί με τους φίλους μου. Το βράδυ μετανοημένος έκανα μία προσευχή απευθυνόμενος στον Ιησού Χριστό και είπα: ‘Θέλω, όπως γιορτάζουμε σήμερα τη γέννησή Σου, να με ξαναγεννήσεις και μένα’.

Στα ........ μου χρόνια, ένας συμμαθητής μου είπε ότι διάβασε την Καινή Διαθήκη. Αυτό με έλεγξε, μιας και εγώ μέχρι τότε παρ’ όλο που δήλωνα χριστιανός δεν είχα μελετήσει μόνος μου το Ευαγγέλιο και έτσι όταν πήγα για σπουδές στη ..........., πήρα μια Καινή Διαθήκη στη Δημοτική και άρχισα κατά διαστήματα να τη μελετώ. Όσο μελετούσα τη Καινή Διαθήκη παρατηρούσα ηρεμούσα και ειρήνευα.

Όταν μετά το τέλος του πρώτου έτους σπουδών επέστρεψα στο χωριό μου για τις διακοπές του καλοκαιριού, συνέβησαν κάποια άσχημα γεγονότα από τα οποία διαπίστωσα οριστικά την κακή επίδραση των συναναστροφών. Γι’ αυτό όταν επέστρεψα στη ..........., έκανα μια ένθερμη προσευχή, απευθυνόμενος πάλι στον Ιησού Χριστό λέγοντας: ‘Πού υπάρχουν νέοι να ζουν σύμφωνα με του ευαγγέλιο για να κάνω μαζί τους παρέα;’ Έτσι στις ..... άκουσα μερικούς νέους να ψέλνουν και να μιλούν για τον Ιησού Χριστό, στη παραλία της......

Σε συζήτηση που είχα μαζί τους, σε μια αίθουσα που νοίκιαζαν κοντά στη Φοιτητική Λέσχη, ναι μεν διαπίστωσα ότι δεν ανήκαν στην ορθόδοξη εκκλησία αλλά διέκρινα ότι είχαν κάτι που εγώ δεν είχα. Όταν στις ......., προσευχήθηκα για πρώτη φορά μαζί τους, απαντήθηκε η προσευχή που είχα κάνει τα Χριστούγεννα του ......, δηλαδή συνέβη στη ζωή μου αυτό που ο Λόγος του Θεού ονομάζει ‘αναγέννηση’(Κατά Ιωάννη γ΄: 1-16). Οι άμεσες συνέπειες της αναγέννησης στη ζωή μου ήταν η απεξάρτηση από τυχερά παιχνίδια και γενικά από σαρκικές επιθυμίες, όπως και η έντονη επιθυμία για μελέτη της Αγίας Γραφής.

Συνέχισα να εκκλησιάζομαι στην ορθόδοξη εκκλησία και να έχω επικοινωνία μ αυτούς τους νέους. Όταν έμαθα ότι αυτοί οι νέοι εκκλησιαζόταν σε κάποια Αποστολική εκκλησία Πεντηκοστής, για ένα διάστημα εκκλησιαζόμουν κάθε Κυριακή πρωί 8:00-10:00 πρώτα στην ορθόδοξη εκκλησία και μετά 10:30- 12:30 στην εκκλησία της Πεντηκοστής. Διαπίστωσα ότι η λατρεία έτσι όπως γινόταν στην εκκλησία της Πεντηκοστής ήταν πιο κοντά στον τρόπο λατρείας που περιγράφεται στο ευαγγέλιο ( Α΄ Κορινθίους, ιδ΄:26-40). Επίσης μετά από προσευχή και μελέτη του Λόγου διαπίστωσα ότι δεν ισχύει το νηπιοβάπτισμα μιας και σε πολλά εδάφια του Ευαγγελίου ( Κατά Μάρκον ις΄: 16, Πράξεις β΄: 37-39, η΄: 12, ιη΄: 8, Κολοσσαείς β΄: 12, Ά΄ Πέτρου γ΄: 21, κ.α.) αλλά και στο σχετικό άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως (το οποίο αποδεχόμαστε όπως είναι) φαίνεται καθαρά ότι του βαπτίσματος προηγείται μετάνοια και ομολογία πίστεως του ίδιου του βαπτιζομένου. Έτσι στις ......... βαπτίστηκα στο νερό μετά από προσωπική ομολογία πίστεως στον Σωτήρα μου Ιησού Χριστό.

Από τότε έχουν περάσει ... χρόνια. Αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα οικογενειακά, επαγγελματικά, υγείας. Είχα και έχω πολλές πνευματικές πτώσεις κυρίως όσο αφορά τον έλεγχο της γλώσσας και της σοφής εξαγοράς του χρόνου. Αυτό όμως που μπορώ να πω χωρίς καμιά αμφιβολία είναι ότι βλέπω το χέρι του Θεού να εργάζεται την καρδιά μου στην αγάπη αλλά και στην ταπείνωση μιας και ο Θεός στους υπερήφανους αντιτάσσεται, στους ταπεινούς δε, δίνει χάρη.

Συνοψίζοντας σας δίνω τις απαντήσεις μου στις ερωτήσεις που θέσατε:

1) Η αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός και το ευαγγέλιό Του, οπότε για να γνωρίσει κάποιος την αλήθεια χρειάζεται να πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος για να πληρώσει για τις αμαρτίες του, πεθαίνοντας πάνω στο σταυρό του Γολγοθά και που αναστήθηκε όντας αναμάρτητος για τη δικαίωσή του. Στη συνέχεια η αλήθεια μορφώνεται μέσα στον εσωτερικό του άνθρωπο όσο αυτός προσεύχεται στον Σωτήρα του δια Πνεύματος Αγίου με αποτέλεσμα να παίρνει δύναμη εξ ύψους έτσι ώστε να εννοεί το θέλημα του Θεού μελετώντας το ευαγγέλιο και να το εφαρμόζει.

2) Πηγή κάθε καλού είναι ο Πατέρας Θεός. Αντίθετα ο πατέρας της υπερηφάνειας και του ψεύδους είναι ο διάβολος. Οι πρωτόπλαστοι με την παρακοή τους στο θέλημα του Θεού γνώρισαν μεν το καλό και το κακό αλλά έβαλαν το κακό μέσα τους. Έτσι μπορεί κάποιος να θέλει να κάνει το καλό αλλά ‘εάν δεν γεννηθεί άνωθεν’ θα διαπιστώνει ότι τελικά θα υπερισχύει το κακό στη ζωή του.

3) Η απάντηση στο τρίτο ερώτημα βρίσκεται στα προαναφερθέντα.

Τέλος στο εύλογο ερώτημα, που πιθανώς να υπονοείται, « ποιά είναι σήμερα η εκκλησία του Ιησού Χριστού, από τις τόσες που υπάρχουν; », αυτό που έχω να απαντήσω είναι:

Ο κάθε χριστιανός που έχει γνωρίσει τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα, είναι αναγκαίο να προσευχηθεί ένθερμα, ο Κύριος να του συστήσει, μιας και Αυτός είναι που προσθέτει στην εκκλησία Του τους σωσμένους (Πράξεις β΄:47). Επίσης Αυτός είναι που θέτει μέσα στην εκκλησία Του, αποστόλους, ποιμένες, προφήτες, διδασκάλους και ευαγγελιστές για την τελειοποίηση των αγίων ( Εφεσίους δ΄:11-13) ) τους οποίους πάλι ο ίδιος ο Κύριος μπορεί να συστήσει διότι δεν είναι δόκιμος αυτός που συνιστά ο ίδιος τον εαυτό του, αλλά αυτός τον οποίο συνιστά ο Θεός( B΄ Κορινθίους, ι΄: 18).

Σας χαιρετώ με αγάπη Χριστού, ευχόμενος ως χριστιανοί να μη ξεπέσουμε από την απλότητα του Χριστού ( B΄ Κορινθίους, ια΄: 3) και να δεχθούμε τη βασιλεία του Θεού σαν παιδιά, για να εισέλθουμε σ’ αυτή (Κατά Μάρκον ι΄: 15).




Μονοπάτια που διασταυρώνονται:


Αγαπητέ κε...,

          Ξεκινώντας θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή σε κάποιους όρους που χρησιμοποιείτε με σκοπό να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο και να μπαίνουμε σιγά-σιγά στο κέντρο της συζήτησης. 

         Ο Λόγος του Θεού είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Ο «λόγος» του Θεού, ή του Κυρίου (όπως συναντάμε σε πολλά χωρία) αποτελεί τεχνικό όρο της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας δηλώνοντας το κήρυγμα του ευαγγελίου. Ο όρος «ευαγγέλιο» στις επιστολές του Παύλου δηλώνει το λυτρωτικό μήνυμα που έχει αντικείμενο και περιεχόμενο το Χριστό με στόχο τη μετάνοια και την τοποθέτηση των ανθρώπων, υπαρξιακά, ενώπιον του Σταυρού. 

         Από τα τέλη του 2ου αιώνα και ύστερα οι όροι αυτοί χρησιμοποιούνται για τα βιβλία της Κ.Δ. Αρχικά μάλιστα όταν έκαναν λόγο για ευαγγέλιο (εκκλησιαστικοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων) εννοούσαν τα τέσσερα ευαγγέλια ή το κάθε ένα ξεχωριστά με την πρόταξη ή επίταξη του ονόματος του ευαγγελιστή (χωρίς βέβαια να αγνοείται η παραπάνω επισήμανση).

         Επομένως όταν κάνουμε λόγο για «λόγο Θεού» και για «ευαγγέλιο» εννοούμε το λυτρωτικό μήνυμα της Κ.Δ., και όχι κάποιο βιβλίο...Κάνω αυτή την επισήμανση (πάντα επιγραμματικά) διότι διαπιστώνω (;) μια ταύτιση του Λόγου (Ιησούς Χριστός) με τον «λόγο του Κυρίου» (λυτρωτικό μήνυμα της Θείας Οικονομίας). Ιδιαίτερα δε εφόσον η ΕΑΕΠ θέλει να αποκαλεί την υπόσταση της αποστολική, αυτή η επισήμανση δεν θα πρέπει να αγνοείται. Η πίστη μας φρονώ ότι κυρίως και πρωτίστως ανάγεται σ'ένα Πρόσωπο και όχι σε κάποιο βιβλίο (όσο ιερό κι αν είναι αυτό). Η έμφαση που δίνεται στην εικόνα ενός πάστορα να κρατά τη γραφή στο χέρι κουνώντας την ψηλά είναι μοντέλο της Δύσης και παράδοση του Προτεσταντισμού (sola scriptura). Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς έλληνες να αφομοιώνουν παραδόσεις 16 αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και συγχρόνως να κατηγορούν τους Ορθόδοξους για αντι-βιβλικές και μεταγενέστερες παραδόσεις. Είναι ένα σχήμα οξύμωρο και σίγουρα αντιφατικό. 

Όσον αφορά τις απαντήσεις σας:

         Εν ολίγοις μου είπατε ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός, το ευαγγέλιο, ενώ η γνώση της αλήθειας επιτελείται μέσω της πίστεως στο πρόσωπο του Χριστού καθώς και σε όλη την επίγεια πορεία του (Ενσάρκωση, Σταύρωση, Ανάσταση). Αργότερα η αλήθεια αυτή μορφώνεται σιγά-σιγά (δυναμική πορεία) μέσω δύο παραγόντων (προσευχή-άγιο Πνεύμα). Για τις συνέπειες αυτού του αποτελέσματος δεν θα κάνω κάποιο λόγο διότι δεν υφίσταται ανάγκη.

       Ένα ωραίο απόσπασμα της λειτουργικής λέει: «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον». Δεν λέει «Ανάστασιν πιστεύσαντες» αλλά «θεασάμενοι». Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν, πόσοι όμως «βλέπουν» και βιώνουν την Ανάσταση του Χριστού; Η πίστη είναι το μέσο για να οικειοπηθεί κάποιος το λύτρωτικό μήνυμα και όχι αυτή που οδηγεί σε γνώση της αλήθειας. Ο αείμνηστος καθηγητής πανεπιστημίου (ΑΠΘ) Νικόλαος Ματσούκας γράφει χαρακτηριστικά: «Στην ετερότητα αλήθειας και γνώσης προηγείται πάντοτε η αλήθεια ως πράγμα (αισθητό ή νοητό) κι ακολουθεί η γνώση ως μετοχή ενόλω ή ενμέρει σε τούτο το πράγμα (Ως πράγμα εννοείται και το πρόσωπο)...Επομένως η αλήθεια είναι το πράγμα, και γνώση η μετοχή σ' αυτό. Η αλήθεια είναι το επιστητό, και η γνώση, ως μετοχή, προκύπτει ύστερα από τη σχέση γνωριζομένου επιστητού και υποκειμένου που γνωρίζει αυτό το επιστητό (ή μετέχει και εντάσσεται σ'αυτό)...Επομένως η γνώση ως μετοχή στην αλήθεια πρωταρχικά αποτελεί ένα απόκτημα πού φωτίζει, πλουτίζει και μεταμορφώνει τον άνθρωπο...Έτσι η γνώση, ως μετοχή στην πραγματικότητα, δεν νοείται μόνο ως μια γυμνή και σχηματική απεικόνιση ή θεωρία, αλλά συνάμα ως ενέργεια και εφαρμογή, αυτό που θα έλεγε κανείς πράξη και πρακτική. Η γνώση έχει ως πηγή το επιστητό, το πράγμα ή την αλήθεια που μπορεί να γνωριστεί· η οποιαδήποτε εξάλλου γνωστική σχέση, που πραγματώνει τη μετοχή, είναι αποτέλεσμα μιας κίνησης ή μιας ενέργειας που ονομάζεται μέθοδος. Θα έλεγε κανείς πως η μέθοδος είναι το «άντλημα», μιά και ενώπιον του υποκειμένου, που μετέχει στο πράγμα ή το γνωρίζει, βρίσκεται η πηγή» (Δογματική και Συμβολική Θεολογία Ν. Ματσούκα, Α' 37-39).

       Στο ερώτημα αν προηγείται η γνώση ή η πίστη ο Μέγας Βασίλειος μας πληροφορεί τα εξής: «Στην περίπτωση όμως της πίστεως στον Θεό προηγείται μεν η έννοια περί της υπάρξεως του Θεού, αυτή δε την συνάγουμε από τα δημιουργήματα. Γιατί τον αναγνωρίζουμε με το να κατανοήσουμε τη σοφία και τη δύναμη και την αγαθότητα κι όλα τα αόρατα προσόντα Του, όπως φαίνεται στην κτίση του κόσμου. Έτσι τον παραδεχόμαστε και ως Δεσπότη μας. Επειδή δηλαδή όλου μεν του κόσμου δημιουργός είναι ο Θεός, εμείς δε είμαστε μέρος του κόσμου, άρα ο Θεός είναι και δικός μας δημιουργός. Σ'αυτή δε τη γνώση ακολουθεί η πίστη και σ'αυτή την πίστη ακολουθεί η προσκύνηση» (Βασιλειανό αποθησαύρισμα, σελ. 556).

        Επομένως το ερώτημα που εύλογα ακολουθεί είναι για τη ποιότητα της πίστεως και κατά πόσο αυτή μπορεί να οδηγήσει σε Θεογνωσία (;). Τριάντα χιλιάδες χριστιανικές ομολογίες έχουν ως κοινό παρανομαστή το Πρόσωπο του Χριστού και την Πίστη σε αυτό. Που οδηγήθηκαν; Ποιός είναι ο καρπός τους; Αναρωτηθείτε.

      Κάτι άλλο που επίσης Διακρίνεται στη πρώτη σας απάντηση είναι μια έντονη πνευματοκρατία. Ο άνθρωπος πιστεύει, ο άνθρωπος προσεύχεται, το άγιο Πνεύμα ενεργεί. Αναρωτιέμαι αν η ύλη διαδραματίζει κανένα πνευματικό στοιχείο στη πορεία της αλήθειας. Υπάρχουν Μυστήρια που οδηγούν σε γνώση; Ποιος ο ρόλος του Βαπτίσματος; Της Θείας Ευχαριστίας; Συμβολισμοί; Η έμφαση στο πνεύμα και η υποτίμηση (εμμέσως πλην σαφώς) της ύλης καθώς και η προσφορά της, θα μπορούσε να οδηγήσει σε γνώση της αλήθειας; 

         Αναρωτιέμαι...

         Τέλος, θα πρέπει να τονίσω ότι δεν έχω σκοπό να υποθμίσω το ρόλο της πίστης στη ζωή του ανθρώπου. Θέλω απλά να σας προβληματίσω φανερώνοντας σας ότι η συγκεκριμένη πεποίθηση είναι περισσότερο μια αφηρημένη ιδέα και θεωρητική αξία (όσο κι αν προβάλλετε το αντίθετο ως θέση) παρά μια οντολογική πραγματικότητα που μεταμορφώνει τη κτίση. Αυτό για να διακριθεί (για μένα είναι ξεκάθαρο), θα πρέπει να θέσετε σε αμφισβήτηση τον εαυτό σας και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι εφικτό να γίνει. Η θέληση και η αυταπάρνηση αποτελούν μερικά απ'τα όπλα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βαθιά αυτογνωσία. 

          Στη δεύτερη απάντηση σας μου φέρνετε την εικόνα του Αδάμ και της Εύας δείχνοντας μου το προπατορικό αμάρτημα. Αυτό όμως που σας διαφεύγει είναι ότι η ερώτηση μου κάνει λόγο για «γέννηση» και όχι γιατί κάτι που ήδη υπάρχει, ζει, και πορεύεται σε μια εσχατολογική πορεία. Επομένως το παράδειγμα κρίνεται ιστορικά και θεολογικά άτοπο. Ο λόγος είναι εμφανής. Όταν πρόκειται για μεταβολές των ψυχικών μας διαθέσεων, οι μεταβολές γίνονται από τα αντίθετα στα αντίθετα (π.χ. τη χαρά διαδέχεται η λύπη). Όσον αφορά τη δημιουργία όμως, κανένα από τα αντίθετα δεν παράγεται από το αντίθετο του. Ούτε η ζωή γεννάει το θάνατο ούτε το σκοτάδι είναι η πηγή του φωτός και φυσικά ούτε η αρρώστεια δημιουργεί υγεία. Η γέννηση δεν προέρχεται από τα αντίθετα αλλά απ'τα ομογενή. Επομένως η ανεπάρκεια μιας τέτοιας τοποθέτησης είναι όχι μόνο προβληματική αλλά συγχρόνως και επικίνδυνη.

         Επιτρέψτε μου ένα μικρό παράδειγμα (από τα πολλά που θα μπορούσα να αναφέρω) για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Ιδρυτής της «ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας της πεντηκοστής» είναι ο ιατρός κ. Λεωνίδας Φέγγος. Ο συγκεκριμένος κύριος αποσχίστηκε από μια οργάνωση πεντηκοστιανών (made in U.S.A.) την οποία αργότερα χαρακτήρισε ως Βαβυλώνα και Πόρνη. Στους χαρακτηρισμούς αυτούς δεν στάθηκε μόνο ο κ. Φέγγος αλλά και πολλοί άλλοι εργάτες που «αφόρισαν» ουσιαστικά το...παρελθόν τους. Πώς γίνεται λοιπόν η ζωή να αντλείται απ'το σκοτάδιη Εκκλησία να κυοφορείται απ'τη Βαβυλώνα (!) και η αρρώστεια να αποτελεί δημιουργό της υγείας;;;

       Αναρωτηθείτε...

         Μιας και δεν υπάρχει απάντηση στο τρίτο ερώτημα μου (καθότι γράψατε ότι υφίσταται στα προαναφερόμενα), επιτρέψτε μου να περάσω στο πρόλογο και συνάμα στο επίλογο της απάντησης σας. 

         Στην αρχή της περιγραφής γράψατε ότι η εκκλησία σας είναι ένα παγκόσμιο μέρος της εκκλησίας του Χριστού. Η θέση αυτή μου θυμίζει λίγο τις τοποθετήσεις του Καλβίνου που κάνει λόγο για «αόρατη» παγκόσμια εκκλησία. Επίσης δεν ξέρω αν είστε θερμός υποστηρικτής του υπερδογματισμού (διότι δεν το αναλύετε και πολύ). Αυτό όμως στο οποίο διακρίνεται μια αντίφαση είναι η χρησιμοποίηση χωρίου που έχει ως αναφορά την Εκκλησία ως στύλο, ως εδραίωμα αυτής της Αλήθειας (Λόγος Θεού), και στο τέλος του μηνύματος σας προτείνετε στο πιστό (που έχει γνωρίσει τον Χριστό) να προσευχηθεί θερμά για να του φανερώσει ο Χριστός την  Εκκλησία Του!!! Δεν ξέρω κατά πόσο έχετε αντιληφθεί το παράδοξο της προτροπής, αλλά ουσιαστικά εμμέσως πλην σαφώς, παρουσιάζετε μια Εκκλησία α-κέφαλη, ανθρώπινη (αγνοώντας ότι είναι Θεοσύστατος οργανισμός), ενώ την ίδια στιγμή η Εκκλησία ταυτίζεται με την αλήθεια καθότι αποτελεί στύλο και εδραίωμα της...Επομένως πώς μπορεί ο άνθρωπος να έχει γνωρίσει τον Χριστό εκτός Εκκλησίας και μετά να ζητά απ'τον ίδιο τον Θεό να του δείξει...την Εκκλησία;... «μεμέρισται ο Χριστός;» (Κορ. Α' 1.13)


         Διάβασα με προσοχή και αφουγκράστηκα τα γεγονότα που σας οδήγησαν στους πεντηκοστιανούς. Ειλικρινά δεν αμφισβητώ τις εμπειρίες σας αλλά προβληματίζομαι για την προέλευση τους. Αν μπορέσετε να βγείτε έξω από τα σύνορα σας θα διαπιστώσετε ένα κοινό παρανομαστή με άλλες ομολογίες. Θα ξεκινήσω από τα άκρα. Υπάρχουν μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι ομολογούν ότι η (άσωτη) ζωή τους άλλαξε όταν και μόλις γνώρισαν την οργάνωση. Ελευθερώθηκαν από πάθη και ο καρπός της καθημερινότητας τους είναι ο καθρέπτης του Νόμου και η επιβεβαίωση της αλλάγης απ'τον ίδιο το Θεό.

         Δίχως να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, το ίδιο ισχυρίζονται αντι-τριαδικές πεντηκοστιανές ομάδες (οι οποίες το δόγμα της Αγίας Τριάδος το θεωρούν βλάσφημο με προέλευση από την αρχαία Βαβυλώνα), όπως επίσης και η Εθνική ομοφυλοφιλική πεντηκοστιανή κίνηση. Οι τελευταίοι διαστρεβλώνοντας χωρία για να αποδώσουν κύρος στις σεξουαλικές προτιμήσεις τους, έχουν ως αρωγό τα χαρίσματα που έλαβαν μετά την αναγέννηση τους και φυσικά τη γλωσσολαλιά... 

         Αν και θα μπορούσαμε να μιλάμε για μέρες, νομίζω, ότι τα παραπάνω αρκούν για να προβληματιστεί ένας καλοπροαίρετος και τρυφερός αναζητητής. Αν δώσουμε χώρο και συζητήσουμε με έναν αντί-τριαδικό χωρίς να τον αμφισβητήσουμε, θα δούμε στα μάτια του την ίδια φλόγα και την ίδια ειλικρίνεια, που έχουν και τα δικά μας, όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε στο συνάνθρωπο μας για την αλήθεια του Ευαγγελίου. Πώς μπορώ όμως να δεχθώ ότι το άγιο Πνεύμα παρουσιάζει διδασκαλίες διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους και σκορπίζει διχόνοια και διασπάσεις σχίζοντας τον χιτώνα του Κυρίου; Δύο παράλληλες ευθείες γνωρίζουμε ότι δεν συναντιούνται ποτέ. Πώς γίνεται λοιπόν ο αντί-τριαδικός να μετέχει στην αλήθεια εξίσου με τον ομοφυλόφιλο, τον πεντηκοστιανό που πιστεύει στην Αγία Τριάδα (σωτηριολογικό δόγμα) και τον μάρτυρα της Σκοπιάς;

        Για τα υπόλοιπα που γράφετε σχετικά με την αναγέννηση σας, σχετίζοντας την με τη διδασκαλία που παρουσιάζεται στο περιστατικό του Νικόδημου (μετοχή στο θάνατο, στη ταφή και στην ανάσταση του Χριστού έχουμε μόνο δια του Βαπτίσματος και η αναγέννηση ταυτίζεται με το Βάπτισμα), τη λατρεία των πεντηκοστιανών, το νηπιοβαπτισμό και το σύμβολο της πίστεως, είναι θέματα που μπορούν να αναλυθούν σε ανεξάρτητη συζήτηση, επιβάλλεται όμως να τελειώσει η πρώτη. Ύστερα μπορούμε να καταπιαστούμε με όποιο θέμα απ'τα προαναφερόμενα επιθυμείτε. 

Με εκτίμηση.
http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/

Υ.Γ. Κάτι που ξέχασα να επισημάνω στο τελευταίο μου μήνυμα είναι ότι το link που σας έδωσα έγινε αντί υπογραφής και όχι με σκοπό να συστήσω την ιστοσελίδα μου.


Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα 
επανέρχομαι ξανά με νέο μήνυμα... 

Αγαπητέ κε ...,

Χριστός Ανέστη! Εύχομαι η δύναμη της αναστάσεως να ζωοποιήσει και συνάμα να φωτίσει, εσάς προσωπικά και κατ'επέκταση την οικογένεια σας.

Τέλος, αν δεν έχετε σκοπό να απαντήσετε στο προηγούμενο μήνυμα μου, θα ήθελα να με ενημερώσετε.

Με εκτίμηση.
http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/


Πεντηκοστιανός:

Αγαπητέ κύριε Μάριε (σύμφωνα με το link), Χριστός ανέστη.

Με την ευκαιρία των διακοπών του Πάσχα, βρήκα χρόνο να σας γράψω σχετικά με αυτά που μου γράψατε.

Όσο αφορά τις διευκρινήσεις σας σχετικά με τον Λόγο- Ιησού Χριστό και τον λόγο του Κυρίου όπως και τί σημαίνει ευαγγέλιο, συμφωνώ μαζί σας. Επομένως δεν ταυτίζω τον Λόγο- Ιησού Χριστό με το λόγο του Κυρίου. Ήταν λάθος εκ μέρους μου να σας γράφω π.χ. «…μελέτη του Λόγου» αντί «μελέτη της Καινής Διαθήκης». Ζητώ συγνώμη για την λάθος εντύπωση που σας έδωσα.

Σχετικά με την ‘δυτική παράδοση’ αυτό που έχω να σας πω είναι η E.A.E.Π. δέχεται κάθε παράδοση που συμφωνεί με τα γεγραμμένα στην Καινή Διαθήκη. Αυτό θεωρούμε ότι είναι το κριτήριο υιοθέτησης μιας παράδοσης εκ μέρους μας και όχι η χρονολογία δημιουργίας της. Σίγουρα η εικόνα-παράδοση του πάστορα με την Αγία Γραφή στο χέρι, αν δεν συνοδεύεται με συνεχή μελέτη με σκοπό την εφαρμογή των γεγραμμένων, σαφώς είναι μια αντίφαση. Αυτό όμως που θεωρώ φανερά οξύμωρο και αντίφαση είναι να χρησιμοποιείται η Καινή Διαθήκη για την πραγματοποίηση τελετών-παραδόσεων όπως π.χ. όρκοι, ορκωμοσίες, που ναι μεν ίσχυαν στο καθεστώς της Παλαιάς Διαθήκης αλλά ρητά ο Ιησούς Χριστός απαγόρευσε: ‘Πάλιν ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη επιορκήσης, αλλά εκπλήρωσον εις τον Κύριον τους όρκους σου. Εγώ όμως σας λέγω να μη ομόσητε μηδόλως· μήτε εις τον ουρανόν, διότι είναι θρόνος του Θεού· μήτε εις την γην, διότι είναι υποπόδιον των ποδών αυτού· μήτε εις τα Ιεροσόλυμα, διότι είναι πόλις του μεγάλου βασιλέως· μήτε εις την κεφαλήν σου να ομόσης, διότι δεν δύνασαι μίαν τρίχα να κάμης λευκήν ή μέλαιναν. Αλλ' ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού’. (Ματθαίος ε΄: 33-37).

ΥΓ Αυτά είχα γράψει σαν απάντηση στην εισαγωγή σας, όταν πήρα το τελευταίο μήνυμά σας . Σας τα στέλνω για να σας βεβαιώσω ότι είχα σκοπό να σας απαντήσω. Σκοπεύω να σας απαντήσω και στα υπόλοιπα όταν βρω τον κατάλληλο χρόνο.

Ευχαριστώ για τις ευχές σας. Σας χαιρετώ ευχόμενος και εγώ η πίστη στο σωτήριο γεγονός της ανάστασης του Ιησού Χριστού να αυξάνει σε σας και στην οικογένειά σας.



Μονοπάτια που διασταυρώνονται:

Αγαπητέ κε...,


Σας ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σας. Επίσης, δεν χρειάζεται να μου στείλετε απόσπασμα της απάντησης σας. Όταν θα είστε έτοιμος με χαρά θα περιμένω τη συνέχεια του διαλόγου μας. Αυτό που επιθυμούσα να ξέρω είχε να κάνει με τις προθέσεις σας, αναφορικά πάντα με τη συζήτηση μας.

Όσον αφορά το όνομα μου, δεν νομίζω ότι στο σύνδεσμο που (σχεδόν) πάντα σας στέλνω-αντί υπογραφής-, να αναγράφεται κάπου συγκεκριμένα. 

Να έχετε ένα όμορφο βράδυ, εύχομαι.
http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/


Ο χρόνος κυλάει, απάντηση δεν έρχεται και επιστρέφω με νέο μήνυμα...


Αγαπητέ κε...,

Θα ήθελα να ξέρω αν έχετε σκοπό να δώσετε συνέχεια στη συζήτηση μας, ή όχι.

Με εκτίμηση.

http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/
Πεντηκοστιανός:



Αγαπητέ κύριε ..................
Όπως σας είχα γράψει, 'Σκοπεύω να σας απαντήσω και στα υπόλοιπα όταν βρω τον κατάλληλο χρόνο'.
Πιστεύω να ολοκληρώσω τις απαντήσεις μου μέχρι το τέλος του μήνα.

Σας χαιρετώ.



Μετά από μήνες του γράφω ξανά...

Αγαπητέ κε...,

Μετά από τόσους μήνες αναρωτιέμαι αν έχει αξία να περιμένω απάντηση σας...
Προσπάθησα να είμαι διακριτικός και να μην σας ενοχλώ συνέχεια μέχρι να ολοκληρώσετε τις σκέψεις σας. Ειλικρινά αδυνατώ να εξηγήσω τη στάση σας αυτή. 

Να'στε καλά όμως, 
http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/


Πεντηκοστιανός:

Αγαπητέ κύριε ...................

Σας έχω στείλει τις απαντήσεις μου από τις 29/06/2013. Αν όντως δεν τις πήρατε, δεν ευθύνομαι εγώ. Για 'του λόγου το αληθές',θα σας ξαναστείλω το ίδιο e-mail. Σας παρακαλώ να με ενημερώσετε όταν το λάβετε.

Είμαι σε απορία για το τι συνέβη.






Μονοπάτια που διασταυρώνονται:

Αγαπητέ κε...,


Μόλις τώρα είδα το email σας και διαβάζω την απάντηση σας.
Δεν ξέρω τι μπορεί να έγινε και φυσικά δεν ευθύνομαι εγώ. Με αυτό βέβαια δεν υποννοώ κάτι.

Θεού θέλοντος θα σας απαντήσω εν καιρώ.

Με εκτίμηση,


Πεντηκοστιανός:

Αγαπητέ κύριε .................
Το λάθος εκ μέρους μου ήταν ότι δεν δεν σας ζήτησα να μου επιβεβαιώσετε την λήψη του e-mail. Αυτό δεν το έκανα διότι δεν υπήρξε πρόβλημα στη προηγούμενη αλληλογραφία μας. Δηλαδή δεν ευθύνομαι ως προς την ύπαρξη της απάντησης αλλά πρέπει να ευθύνομαι (αν δεν συνέβη κάτι άλλο) για κάποιο λάθος την στιγμή της αποστολής, γι' αυτό ζητώ συγνώμη. Εγώ, όπως και σεις είχα βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν θέλατε να συνεχίσουμε την αλληλογραφία σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που σας ανέφερα. Συνεπώς ισχύει για αμφοτέρους το 'μη κρίνετε μηδέν προ καιρού'.

Σας χαιρετώ.



ΥΓ. Αυτό το μήνυμα το έγραψα πριν δύο μέρες(14/10). Προσπάθησα να το στείλω, αλλά πρέπει να υπήρξε κάποιο πρόβλημα, Παρακαλώ ενημερώστε με αν το λάβατε. Ευχαριστώ.


Σας στέλνω με συνημμένο αρχείο τις απαντήσεις μου.


Απαντήσεις.doc




Μονοπάτια που διασταυρώνονται:


Αγαπητέ κε...,


Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σας λύπησα. Δεν σας αμφισβήτησα αλλά ουσιαστικά εξέφρασα την απογοήτευση μου για τη διεξαγωγή του διαλόγου. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τα προγενέστερα λόγια μου αλλά αποτελεί τη διαδοχή των συναισθημάτων μου. Σε κάθε περίπτωση όμως σας ζητώ να με συγχωρέσετε αν σε κάποιο σημείο σας λύπησα δίνοντας σας λάθος εντύπωση. Είμαι πεποισμένος για τη κατανόηση που θα σίγουρα θα δείξετε.

Στις 20/04/13 σας έγραψα κάποια πράγματα γύρω απ'το λόγο του Θεού. Επειδή δεν είδα κάποια απάντηση σ'αυτά που γράψατε, μήπως τα έχετε αποθηκεύσει κάπου αλλού και δεν μου τα στείλατε όλα μαζί; Εκτός κι αν είστε σύμφωνος κι έτσι σκοπίμως παραλείψατε την εισαγωγή μου.

Περνώ τώρα στα κυρίως θέματα:


1. Σε παλαιότερο μήνυμα σας (14/04/13), αναφέρατε πως η πίστη είναι αυτή που μας οδηγεί στη γνώση της αλήθειας. Σε αυτό λοιπόν το δίπολο στοιχειοθέτησα την απάντηση μου και προσπάθησα να τεκμηριώσω την άποψη μου με επιστημονικά κριτήρια και σαφείς προσδιορισμούς. Το συμπέρασμα λοιπόν που ακολουθούσε είχε να κάμει με τη ποιότητα της πίστεως και κατ'επέκταση με την αυθεντία της ανά τους αιώνας. Στα χωρία που μου στείλατε-δεν ξέρω κατά πόσο το έχετε αντιληφθεί-, αυτό που συστήνετε ουσιαστικά είναι η άποψη σας και όχι η αναίρεση των λεγομένων μου. Άν θέλατε να μου πείτε την άποψη σας-και αυτό ενδεχομένως να αποτελεί συμπλήρωμα-, θα έπρεπε να γίνει εξαρχής. Ωστόσο αυτό που εντοπίζεται από τη παράθεση των εδαφίων είναι μια σύγχυση γύρω από το όνομα της Πίστεως, το οποίο μπορεί να είναι ένα, αλλά διαιρείται σε δύο. Το ένα είδος είναι δογματικό και εκφράζει τη συγκατάθεση της ψυχής για κάποιο συγκεκριμένο πράγμα, ενώ το άλλο, είναι εκείνο που δωρίζεται με τη μορφή χαρίσματος.


Όσον αφορά το χωρίο που εκφράζει τον καθορισμό της πίστεως θα πρέπει να ξέρετε ότι η πίστης χαρακτηρίζεται από την λ. υπόστασις, η οποία απαντά τρείς φορές στην επιστολή διασπώντας με αυτό τον τρόπο τη μονομέρεια μιας ερμηνευτικής προσέγγισης και εξηγούμαι: Στην πρώτη από αυτές (1,3) αφορά στην ουσία και την ύπαρξη του Θεού-Πατέρα. Στη δεύτερη (3,14) δηλώνει τη βεβαιότητα και την εμμονή στο αντικείμενο της Χριστιανικής πίστης. Στην τρίτη και τελευταία (11,1) προϋποθέτει την πέρα από την κατά την Π.Δ. πίστη, όπως εκφράστηκε από άξιους εκπροσώπους της. Στη συνέχεια (στίχος 2), δια του "γάρ" αιτιολογείται ο αμέσως προηγούμενος στίχος, στον οποίο διαφαίνεται δια της χρήσης της λέξης "έλεγχος", η ανάγκη της σύμπραξης του υποκειμένου (πρώτο είδος πίστεως), του ατόμου, για την απόκτηση της πίστεως, αποδοχή της οποίας απαιτεί τη συγκατάθεση του ανθρώπου και γι'αυτό "ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται". Δίνοντας τη συγκατάθεση του ο άνθρωπος, οικειώνεται την Πίστη και ενεργεί αρεστά στο Θεό. Έπειτα το ρήμα μαρτυρούμαι σημαίνει πως έχω την ευμενή γνώμη των άλλων, δηλαδή τη διαβεβαίωση της πρώτης Χριστιανικής κοινότητας.


Στο Εφ.4.5., που επικαλείστε για να εκφράσετε το περιεχόμενο της πίστης, διακρίνεται ξεκάθαρα κι εδώ το πρώτο είδος, το δογματικό δηλαδή. Η Εκκλησία τοποθετείται δογματικώς εκφράζοντας την μία πίστη Της, στον Ιησού Χριστό, και στο σώμα του οποίου ενσωματώνονται οι πιστοί με το ένα Βάπτισμα που συντελείται στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Είναι χαρακτηριστική η επανάληψη των "εις", "μία", "εν" (βλ. και 2.14-18). Και εδώ λοιπόν ο πιστός οικειώνεται την Πίστη και αυξάνεται πνευματικά στο Σώμα της Εκκλησίας.


Στο χωρίο Ιουδ. 1.3., σας ενημερώνω πως έχουμε να κάνουμε με τεχνικό όρο που δηλώνει την δια στόματος διδασκαλία. Συγκεκριμένα ο αείμνηστος καθηγητής Π.Τρεμπέλας μας πληροφορεί τα εξής:"...η γλώσσα του Ιούδα περί της Πίστεως είναι εξόχως Δογματική, ορθόδοξος και πλήρου ζήλου και ο τόνος της ομοιάζει πρός τον τόνο γλώσσης επισκόπου του τέταρτου αιώνος. Άνθρωποι χρησιμοποιούντας τοιαύτας φράσεις επίστευον θερμώς είς σύμβολον τι" (Υπ. εις τας Επιστολάς της Κ.Δ. 3ος τόμος,σελ.549). Και εδώ λοιπόν έχουμε αναφορά στο πρώτο είδος της Πίστεως.


Στην Επιστολή Α'Κορ. 12.7-11., εντοπίζουμε το δεύτερο είδος της πίστεως, αυτό δηλαδή που δωρίζεται με τη μορφή χαρίσματος. Στο επιμαχο χωρίο ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης προσθέτει τα εξής: "Πίστη δεν είναι το περιεχόμενο της πίστεως, ούτε η εμπιστοσύνη στο Θεό, αλλά κατά το 13.2, η έκφραση της πίστης ως δύναμης για επιτέλεση μεγάλων έργων" (Ερμηνεία Κ.Δ., Α'Κορ. Σάββα Αγουρίδη).


Στο χωρίο Γαλ. 5.22-23., η επισήμανση έχει να κάνει με την εξέταση του κεφαλαίου απ'την αρχή και όχι μεμονωμένα. Διότι ο απόστολος εδώ τονίζει τα έργα της προαίρεσης και της σχέσης τους με τον καρπό του Πνεύματος. Η προαίρεση είναι αυτή που στεφανώνει ή καταδικάζει. Και στα μεν πρώτα υφίσταται ανάγκη βοήθειας όχι μόνο της δικής μας φροντίδας αλλά και της φιλανθρωπίας του Θεού. Επομένως και εδώ έχουμε να κάνουμε με το δεύτερο είδος της πίστεως, αυτό δηλαδή που δωρίζεται με τη μορφή χαρίσματος.


Κλείνοντας λοιπόν την 1η ενότητα, συμπερασματικά έχω να καταθέσω τα εξής: Η γνώση της αλήθειας συνδέεται αναπόσπαστα με τη μετοχή μας ενόλω ή ενμέρει στο Πρόσωπο του Χριστού. Η Πίστης είναι αυτή που ακολουθεί τη Γνώση-σύμφωνα και με το Ρωμ.10.17., που αναφέρατε αστόχως- και ως κόρη μας οδηγεί σε σχέση με τον Θεό. Άλλωστε η μετοχή στην αλήθεια (Κατά Ιω.1.14-16), οδηγεί σε Θεογνωσία "ήτις εδόθη ημίν δια του Σωτήρος, και τούτο εστί το Φως της εν Χριστώ αποκαλύψεως" (Δαμαλάς,ερμηνεία στο κατά Ιωάννην ευαγέλιον, σελ.82). Η Πίστη, αυτή του πρώτου είδους που συστηματικά ανέπτυξα (αν θέλετε επιπλέον παράθεση χωρίων πείτε μου να το κάνω), και συνάμα το μέσο εκείνο που η οικειοποίηση του με οδηγεί στον Χριστό, οφείλει να οριοθετηθεί και να μάθουμε τα σύνορα της. Επομένως το ερώτημα που πάλι προκύπτει-και δεν έχετε ακόμα απαντήσει- είναι το εξής: Ποιά είναι η αλήθεια και πως τη γνωρίζουμε; Και αυτό συνδέεται με τη ποιότητα της πίστης. Καλό θα είναι λοιπόν να διαβάσετε ξανά την προηγούμενη τοποθέτηση μου για την οποία δεν κάνατε κανένα σχόλιο, καμία αναίρεση και να επανατοποθετηθείτε ξανά σε αυτά που εμπεριστατωμένα αναπτύσω. Όπως για παράδειγμα η ανάπτυξη του αείμνηστου δογματολόγου Νικόλαου Ματσούκα.


2. Στην 1η ενότητα των απαντήσεων σας στις ερωτήσεις μου κάνατε το εξής ατόπημα. Αντιγράφετε μέρος της επιχειρηματολογίας μου κι έτσι δημιουργείται μια σύγχυση στη δομή των σκέψεων μου και συγχρόνως διαμελίζεται η συνοχή του κειμένου. Για παράδειγμα αντιγράφετε: " Τριάντα χιλιάδες χριστιανικές ομολογίες έχουν ως κοινό παρανομαστή το Πρόσωπο του Χριστού και την Πίστη σε αυτό. Που οδηγήθηκαν;" Ποιός είναι ο καρπός τους;" Γιατι δεν βάζετε ολόκληρο το απόσπασμα (;), το οποίο είναι το εξής: "Επομένως το ερώτημα που εύλογα ακολουθεί είναι για τη ποιότητα της πίστεως και κατά πόσο αυτή μπορεί να οδηγήσει σε Θεογνωσία (;).Τριάντα χιλιάδες χριστιανικές ομολογίες έχουν ως κοινό παρανομαστή το Πρόσωπο του Χριστού και την Πίστη σε αυτό. Που οδηγήθηκαν; Ποιός είναι ο καρπός τους; Αναρωτηθείτε". Και μάλιστα η ερώτηση μου αυτή έρχεται ως συνέπεια μιας ανάπτυξης στο κεφάλαιο της Πίστεως και της Γνώσεως. Σε αυτά δηλαδή που σας απάντησα και για τα οποία ακόμα δεν έχω λάβει απάντηση/αναίρεση. Η αυτόνομηση λοιπόν της ερώτησης μου καθώς και η διχοτόμηση της κρίνεται άστοχη, άτοπη και επικίνδυνη!


Στη συνέχεια, ένας ακόμα διαμελισμός που συντελείται βρίσκεται στο σημείο που αναπτύσω την απάντηση μου σε απόψεις σας που βρίσκονται στον πρόλογο και τον επίλογο της προγενέστερης απάντησης σας (14/04/13), και αυτό το κάνω όχι γιατί εφαρμόζω τη δική σας τακτική αλλά επειδή προσπαθώ να συμμαζέψω εγώ τις δικές σε μερικά σημεία, σκέψεις. Τη δική σας δηλαδή δουλειά την κάνω εγώ...για να υφίσταται μια συνοχή στη ροή των σκέψεων σας.


Ακόμα, βλέπω ο διαμελισμός να διενεργείται με επιλεκτικό copy paste (για άλλη μια φορά), αναφορικά πάντα με το παράδειγμα του ιδρυτή σας κ.Λεωνίδα Φέγγο. Κι εδώ λοιπόν η εικόνα που μεταφέρω δεν αυτονομείται και συνδέεται με το ερώτημα: "Πώς θα μπορούσε να γεννηθεί κάτι από την αντίθεση του; η αλήθεια από το ψέμα (λόγου χάρη), ή το καλό από το κακό;" Αντί λοιπόν να συνεχίσετε από το σημείο που είχαμε μείνει, διαχωρίζετε την απάντηση μου σε δύο μέρη και αποφασίζετε να απαντήσετε ΜΟΝΟ στο ένα, αυτό του κ.Φέγγου!!! Και τι μου λέτε; Ότι δεν έχετε άκουσει κάτι τέτοιο απ'το στόμα του...Συγχωρέστε με αλλά δεν αυτονομείται το παράδειγμα που έφερα αλλά προϋποτίθεται ως συνέπεια του πρώτου. Το θέμα μας είναι αν η ζωή μπορεί να γεννηθεί μέσα απ'το Θάνατο, αν η Αλήθεια γεννιέται απ'το Ψέμα, κι αν το Καλό μπορεί να γεννηθεί μέσα απ'το κακό. Ωστόσο οφείλω να σας ενημερώσω πώς έχω προσωπικά ακούσει αυτή την άποψη από τον κ.Φέγγο. Σας δίνω όμως κι ένα σύνδεσμο όπου αναγράφεται η ημερομηνία του κηρύγματος με παρόμοιες απόψεις: http://www.egolpion.com/eaep-2.el.aspx#ixzz2hXAwrTyA


Κλείνοντας την 1η ενότητα των απαντήσεων σας, με ενημερώνετε ότι το περιεχόμενο αυτό αφορά την πρώτη απάντηση [" Τριάντα χιλιάδες χριστιανικές ομολογίες έχουν ως κοινό παρανομαστή το Πρόσωπο του Χριστού και την Πίστη σε αυτό. Που οδηγήθηκαν;" Ποιός είναι ο καρπός τους;"], και ειλικρινά φθάνω στο σημείο να αναφωνήσω: "ἆρά γε γινώσκεις ἃ ἀναγινώσκεις;" Με τη παράθεση ατελείωτων χωρίων το μόνο που καταφέρνετε είναι η σύγχυση και ο διασκορπισμός των σκέψεων. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και που πρέπει να απαντήσω. Και φυσικά αναρωτιέμαι...


α) Θα ήθελα να σχολίασω το Μθ 5.19-20, διότι αισθάνομαι ότι κακοποιείται σε τέτοιο βαθμό που σίγουρα και οι ομοϊδεάτες σας θα αντιδράσουν. Το λύση δεν σημαίνει "ήθελε παραμελήσει". Το λύω σημαίνει εδώ την τοποθέτηση ορισμένων εντολών σε δεύτερη μοίρα, και την έξαρση άλλων. Καταπολεμείται η φαρισαϊκή ασυνέπεια μεταξύ ζωής και διδασκαλίας και δεν σημαίνει μικρή μεν αναγνώριση, αλλά πάντως μέσα στη Βασιλεία του Θεού! Άλλωστε ο σύνδεσμος "γαρ" του επόμενου στίχου συνδέει το "πλέον της δικαιοσύνης" με τη τήρηση των ελαχίστων εντολών. Ο ι. Χρυσόστομος ερμηνεύει: "Όταν ακούης εξ άλλου την φράσιν, ελάχιστος εις την Βασιλείαν των ουρανών, μή εννοείς τίποτε άλλο παρά την αιώνιαν τιμωρίαν και κόλασιν. [...] Αλλιώς θα ήταν εντελώς παράλογον να τιμωρείται με αιώνιαν κόλασιν εκείνος που είπε μωρόν τον αδελφόν του και παρέβη μίαν εντολήν και να πηγαίνει στον Παράδεισο εκείνος που τας παραβαίνει όλας και ωθεί και άλλους εις αυτό" (ΕΠΕ 9). Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να δείξω άλλα χωρία για να επιβεβαιώσω το ατόπημα αυτό. Είμαι καθ'όλα σίγουρος πώς οι ομοϊδεάτες σας-όπως προανέφερα-θα καταδικάσουν μια θέση σαν κι αυτή.


β) Ο απόστολος Πέτρος βλέπουμε να ταυτίζει στο επίμαχο χωρίο (Πέτρ. Β'2.3., και όχι 1.3.) τους ψευδοπροφήτες (Ιερ.14.14) με τους ψευδοδιδασκάλους, κι αν θέλουμε να δώσουμε συνέχεια μπορούμε να συμπεριλάβουμε και τους ψευδαποστόλους. Ο αντιθετικός σύνδεσμος "δε" δείχνει τη διαφορά ανάμεσα στους ψευδείς και αληθινούς προφήτες δεν αποκλείεται όμως να είναι και μεταβατικός. Εν πάση περιπτώσει το "και εν υμίν", σύμφωνα με την ιστορικογραμματική μέθοθο ερμηνείας, προσδιορίζει με αναφορά, την ιστορική κοινότητα. Ο απόστολος μιλά συγκεκριμένα και οι κομιστές της επιστολής είναι συγκεκριμένα-υπαρκτά πρόσωπα. Τώρα πως αυτό το χωρίο ταυτίζεται με τη σημερινή κατάσταση (σύγχρονη Βαβέλ) και τις τριάντα χιλιάδες ομολογίες, μόνο εσείς μπορείτε να το εξηγήσετε. Αναγνωρίζετε δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς τη σύγχρονη Βαβέλ και απλά μου λέτε ότι, μπορεί να υπάρχουν και μερικοί ψευδοπροφήτες ανάμεσα στο λαό (ως λαός εδω εννοείται η σημερινή κατάσταση και ο παραλογισμός α-κέφαλων συναθροίσεων) και αυτό στηρίζεται στο χωρίο του Αποστόλου Πέτρου...Μάλιστα!


γ) Ο διαχωρισμός του Παύλου με τον Βαρνάβα δεν δίνει το στίγμα μιας δογματικής ετερότητας και απορώ για τη χρησιμοποίηση αυτού του παραδείγματος.


Δεν έχω σκοπό όμως να επεκταθώ περαιτέρω στην 1η ενότητα των απαντήσεως σας λόγω έλλειψης συνοχής (κυρίως δική σας) και διαμελισμού των δικών μου απαντήσεων. Θα σας παρακαλέσω λοιπόν να τηρήσετε αυστηρά τη σειρά των ερωτημάτων μου και να απαντήσετε συστηματικά. Αυτό που κάνετε με κουράζει αφάνταστα. Απαντάτε όπου και όπως θέλετε. Χρησιμοποιείτε εννέα χωρία για να εκφράσετε απόψεις δικές σας οι οποίες να συνδέονται το πολύ με τρία ή τέσσερα από τα επικαλούμενα αυτά χωρία. Ένα απλό παράδειγμα (Κορ.Α' ια. 19) είναι η έννοια της αίρεσης που σαφέστατα συνδέεται με εκείνη του σχίσματος. Η σημασιολογική εξέλιξη της λέξης αυτής απ'την αρχαία μέχρι την ελληνιστική περίοδο, διαφοροποιείται ριζικά και μετασχηματίζει τα νοήματα ανάλογα και με το περιεχόμενο του θέματος. Είναι κάτι που σας διαφεύγει και εντοπίζεται αυτό στην ήδη διαμορφωμένη από τις πεποιθήσεις σας, άποψη.


3. Για τη 2η ενότητα των απαντήσεων σας με τίτλο "ΥΛΗ-ΣΩΜΑ", "Βάπτισμα", "Θεία Ευχαριστία", έχω να καταθέσω τα εξής: Η απάντηση που έδωσα και πάνω σε αυτή εκθέσατε τους λογισμούς σας, ήταν στη πρώτη ενότητα της Πίστης-Γνώσης. Ήταν απλά μια διαπίστωση δική μου, που όμως δεν την ανέπτυξα μιας και η επιθυμία μου είναι η σειρά προτεραιότητας. Η απλή επισήμανση δεν σημαίνει απαραίτητα τοποθέτηση και ανάπτυξη. Όταν κλείσουμε τα πρώτα μέτωπα πολύ ευχαρίστως να καταπιαστούμε και με τα υπόλοιπα. Ένα-ένα όμως...


4. Για την 3η ενότητα των απαντήσεων σας έχω να καταθέσω τα εξής: Γιατί αυτή η παράθεση 2.000 χωρίων για να εκφράσετε μια άποψη;...Αισθάνεστε πως όσα περισσότερα χωρία βάζετε τόσο περισσότερο κύρος και αυθεντία προστίθεται στα λεγόμενα σας; Θέλετε να χρησιμοποιήσω την ίδια μέθοδο; Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό που κάνετε, κουράζει;


Θα μπορούσατε απλά να αναφέρετε πως είστε πεποισμένος για τη πίστη σας στο Θεό και για ότι Εκείνος έχει κάνει στη ζωή σας. Όμως σε αυτό που καταλήγετε συμπερασματικά είναι ακριβώς το ίδιο με ότι αισθάνεται για τη δική του ζωή ένας αντι-Τριαδικός και ένας Μάρτυρας της Σκοπιάς. Ποιος απ'όλους σας έχει τελικά τον Θεό μαζί Του; Πλοοιος είναι αυτός που καθορίζει το ήθος και ποιος ο κανόνας ώστε να κρίνει το γνήσιο από το κίβδηλο; Αναρωτιέμαι.


5. Στην 4η ενότητα των απαντήσεων σας βλέπω επιτέλους τη παράθεση της επιχειρηματολογίας μου άρτια και μη διαμελισμένη! Ωστόσο δεν θεωρώ ότι παρερμηνεύω τις απόψεις σας. Έχω κάνει λόγο για Γέννηση και συνεπώς για Δημιουργία (εκεί παραπέμπει η γέννηση). Οι πρωτόπλαστοι ζουν και υπάρχουν εν τόπω και χρόνω. Η δημιουργία όμως εκ του μή όντος είναι εκείνο που θίγω και μας απασχολεί. Η Δημιουργία λοιπόν της Εκκλησίας έχει μια αρχή και η αρχή προηγείται από αυτά που την ακολουθούν. Αν η γέννηση λοιπόν προέρχεται από το Ψέμα κι αν το αίτιο είναι η πηγή του ψεύδους, τότε το αιτιατό τι άλλο θα είναι παρά Ψεύδος; Αν δηλαδή ο κ.Φέγγος αποσχίστηκε για δογματικούς λόγους από μια οργάνωση που δεν ορθοτομεί τον λόγο της αλήθειας, πως τότε ο ίδιος έλαβε την αρχή της Δημιουργίας-Γέννησης από την κολυμπήθρα του Ψεύδους; Τα χωρία που επικαλείστε έχουν ως αναφορά τη μεταβολή των ψυχικών μας διαθέσεων, όπου οι μεταβολές γίνονται από τα αντίθετα στα αντίθετα. Η ζωή όμως, η δημιουργία, προέρχεται απά τα ομογενή (όπως τόνισα και προανέφερα) και όχι από τα αντίθετα. Επομένως πως γίνεται η σύνδεση με τη παρακοή των πρωτοπλάστων και τις μεταβολές που περιγράφει ο Παύλος με τους λύκους που θα εισέλθουν στην Εκκλησία; Δηλαδή υφίσταται δυαρχία; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι το Ψέμα έπεται της αλήθειας;


6. Στην 5η ενότητα διαπιστωνώ πάλι τη τακτική 2.000 χωρίων ενώ το copy paste που ονομάζεται ως άποψη μου, είναι ουσιαστικά η περιγραφή της δική σας άποψης με όλες τις αντιφάσεις που τη διέπουν. Άν δεν σας ενδιαφέρουν οι απόψεις του Καλβίνου, τότε, σας ενημερώνω πως σε πολλά σημεία υφίσταται ταύτιση (η περιγραφή της Εκκλησίας λ.χ.). Και αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός πως η Ε.Α.Ε.Π. ως προϊόν διάσπασης made in USA, έχει κληρονομήσει ρεύματα και απόψεις του αρχέγονου Προτεσταντισμού. Μπορεί βέβαια αυτό εσάς να μην σας απασχολεί και να μην σας ενδιαφέρει, αλλά με αυτό δείχνετε την άγνοια σας στις πραγματικές ρίζες σας και την επιπόλαιη πίστη σας σε αθεμελίωτες πηγές με τραγικό αποτέλεσμα την ακύρωση της οποιαδήποτε θεοπνευστία σας. Δεν σας κρίνει άδικα ο καθηγητης Χρήστος Γιανναράς όταν χαρακτηρίζει το φαινόμενο του Προτεσταντισμού ως τη θρησκεία του συναισθήματος...


Επίσης τι είναι αυτό που λέτε ότι δεν είστε πεντηκοστιανός αλλά πήγαινετε στην Ε.Α.Ε.Π. ; Αν δεν είστε υπερδογματικός ενώ ταυτόχρονα δεν δέχεστε "ταμπέλα", τότε κάτι δεν πάει καλά με αυτά που ισχυρίζεστε. Μήπως χρειάζεται να κάνω νέα επισήμανση για τις αντιφάσεις σας αυτές;

Η συνέχεια της άποψης σας και η περιγραφής της Εκκλησίας-όπως προανέφερα-θυμίζει Καλβίνο, αλλά εγώ αυτό που έγραψα και περίμενα απάντηση είναι το εξής: "Αυτό όμως στο οποίο διακρίνεται μια αντίφαση είναι η χρησιμοποίηση χωρίου που έχει ως αναφορά την Εκκλησία ως στύλο, ως εδραίωμα αυτής της Αλήθειας (Λόγος Θεού), και στο τέλος του μηνύματος σας προτείνετε στο πιστό (που έχει γνωρίσει τον Χριστό) να προσευχηθεί θερμά για να του φανερώσει ο Χριστός την Εκκλησία Του!!! Δεν ξέρω κατά πόσο έχετε αντιληφθεί το παράδοξο της προτροπής, αλλά ουσιαστικά εμμέσως πλην σαφώς, παρουσιάζετε μια Εκκλησία α-κέφαλη, ανθρώπινη (αγνοώντας ότι είναι Θεοσύστατος οργανισμός), ενώ την ίδια στιγμή η Εκκλησία ταυτίζεται με την αλήθεια καθότι αποτελεί στύλο και εδραίωμα της...Επομένως πώς μπορεί ο άνθρωπος να έχει γνωρίσει τον Χριστό εκτός Εκκλησίας και μετά να ζητά απ'τον ίδιο τον Θεό να του δείξει...την Εκκλησία;... «μεμέρισται ὁ Χριστός;» (Κορ. Α' 1.13)"


Σε αυτό λοιπόν περίμενα απάντηση και ακόμα ψάχνω!...


Επίσης γίνεται αναφορά πως η πραγματική Εκκλησία του Χριστού αντιμετωπιζόταν ανά τους αιώνας, ως αίρεση. Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος; Να μου πείτε δηλαδή και το όνομα της Εκκλησίας (της πραγματικής), ανά τους αιώνας; Όχι γενικά κι αόριστα, αλλά συγκεκριμένα;


Με εκτίμηση,

http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/

Υ.Γ.1. Δεν συμφωνώ στη προτροπή σας να αλλάξουμε θέμα ενώ ακόμα δεν έχει κλείσει ο πρώτος γύρος. Να μιλήσουμε για την αναγέννηση και για ότι άλλο θέλετε, αλλά πρώτα να κλείσει ο πρώτος γύρος της συνομιλίας μας.


Υ.Γ.2. Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή σας να μάθετε το όνομα μου. Θα άλλαξει κάτι αν μάθετε πως λέγομαι Αντώνης, λόγου χάρη; Θα μιλάμε με ίσους όρους έτσι δηλαδή; Αν και δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, δεν νομίζω ότι υφίσταται κάποιου είδους αξία στο διάλογο μας αυτή η πληροφορία.


Υ.Γ.3. Θα σας παρακαλούσε ΘΕΡΜΑ η παράθεση της επιχειρηματολογίας σας να ακολουθεί τη σκέψη σας με απλή αναφορά χωρίων. Έτσι το κείμενο σας θα είναι ευανάγνωστο και λειτουργικό. Αφήστε εμένα να βλέπω τα χωρία στην Κ.Δ. και όχι να διαβάζω σεντόνια για να καταλήξω σε μια πρόταση. Δώστε μου τη πρόταση, δώστε μου τη ροή των σκέψεων σας και (1-2) παραπομπή χωρίων. Μπορείτε για π.χ. να μου πείτε βλ. ΜΘ 5.20 και αφήστε εμένα να το δω. Επαναλαμβάνω πως η τακτική σας κουράζει...Ελάτε και στη δική μου θέση και δείξτε κατανόηση. Θα μπορούσα κι εγώ να αναφέρω ένα κατεβατό εδάφια αλλά αισθάνομαι πως μπορώ με 1 χωρίο να τεκμηριώσω την άποψη μου και να δώσω το στίγμα που επιθυμώ, δίνοντας μια παραπομπή. Ένα πλήθος από χωρία δεν δίνει περισσότερο κύρος στην εφαρμογή των σκέψεων μου. Σας παρακαλώ λοιπόν...Θερμά.


Υ.Γ 4. θα επιθυμούσα οι απαντήσεις σας να είναι ανά ενότητα για να είναι το κείμενο εύχρηστο και λειτουργικό.





Νέο μήνυμα για επιβεβαίωση λήψης...

Αγαπητέ κε...,

Θα σας παρακαλούσα για επιβεβαίωση ότι λάβατε το μήνυμα μου, να μου στείλετε ένα mail.


Θερμές ευχές για όμορφη και δημιουργική ημέρα.

http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/


Πεντηκοστιανός:

Έλαβα το μήνυμά σας. Δεν μου αναφέρετε αν λάβατε το δεύτερο μήνυμά μου.


Σας χαιρετώ.




Μονοπάτια που διασταυρώνονται:


Αν εννοείτε αυτό: "Αγαπητέ κύριε .................


Το λάθος εκ μέρους μου ήταν ότι δεν δεν σας ζήτησα να μου επιβεβαιώσετε την λήψη του e-mail. Αυτό δεν το έκανα διότι δεν υπήρξε πρόβλημα στη προηγούμενη αλληλογραφία μας. Δηλαδή δεν ευθύνομαι ως προς την ύπαρξη της απάντησης αλλά πρέπει να ευθύνομαι (αν δεν συνέβη κάτι άλλο) για κάποιο λάθος την στιγμή της αποστολής, γι' αυτό ζητώ συγνώμη. Εγώ, όπως και σεις είχα βγάλει το συμπέρασμα ότι δεν θέλατε να συνεχίσουμε την αλληλογραφία σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που σας ανέφερα. Συνεπώς ισχύει για αμφοτέρους το 'μη κρίνετε μηδέν προ καιρού'.


Σας χαιρετώ.


ΥΓ. Αυτό το μήνυμα το έγραψα πριν δύο μέρες(14/10). Προσπάθησα να το στείλω, αλλά πρέπει να υπήρξε κάποιο πρόβλημα, Παρακαλώ ενημερώστε με αν το λάβατε. Ευχαριστώ."


Το έλαβα και το διάβασα αφού σας έστειλα την απάντηση μου.

Καλό ξημέρωμα.


Τελευταίο μήνυμα που έλαβα...



Αγαπητέ κύριε ………………………


Μετά από προβληματισμό, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, περαιτέρω συνέχεια της αλληλογραφίας μας, δεν είναι προς οικοδομή. Αυτό διότι:

· Άρθρα του τύπου ‘Μια βίδα αν λασκάρει’ χαρακτηρίζουν ένα άνθρωπο το λιγότερο σαν είρωνα και όχι σαν ειλικρινή αναζητητή της αλήθειας.

· Υπάρχει φανερή παρερμηνεία των απόψεών μου. Π.χ. γράφετε: ‘Επίσης τι είναι αυτό που λέτε ότι δεν είστε πεντηκοστιανός αλλά πηγαίνετε στην Ε.Α.Ε.Π. ; Αν δεν είστε υπερδογματικός ενώ ταυτόχρονα δεν δέχεστε "ταμπέλα", τότε κάτι δεν πάει καλά με αυτά που ισχυρίζεστε. Μήπως χρειάζεται να κάνω νέα επισήμανση για τις αντιφάσεις σας αυτές;’


Δεν βλέπω καμιά αντίφαση στο να προσπαθεί κάποιος να είναι γραφικός και νόμιμος. Η ακριβής ‘ταμπέλα’ μου, σύμφωνα με τη γραφή και τον ανθρώπινο νόμο είναι ‘χριστιανός της Ε.Α.Ε.Π.’.


Επίσης γράφετε: ‘Επομένως πώς μπορεί ο άνθρωπος να έχει γνωρίσει τον Χριστό εκτός Εκκλησίας και μετά να ζητά απ’ τον ίδιο τον Θεό να του δείξει...την Εκκλησία;... «μεμέρισται ὁ Χριστός;» (Κορ. Α' 1.13)"’. Μου φαίνεται ότι εσκεμμένα αγνοείται τα εδάφια, Πράξεις β΄: 38,39,47 , θ΄:1-17 και ις΄: 30-34.


Τέλος δεν πιστεύω να αγνοείται ότι η πρώτη αποστολική εκκλησία χαρακτηριζόταν από την επίσημη θρησκευτική εξουσία σαν ‘η αίρεση των Ναζωραίων’.


· Υπάρχει από τη μεριά σας αντίφαση, διότι ενώ λέγεται ότι δεν έχετε πρόβλημα , αρνείστε να αποκαλύψετε την εκκλησιαστική και αστυνομική σας ταυτότητα.


· Το μόνο που έχω να προσθέσω σαν απάντηση στα αρχικά σας ερωτήματα, είναι τα εδάφια: Ιωάννης, ις΄: 7-14.


· Θεωρώ ότι οι αναλύσεις που κάνετε ξεφεύγουν από της ‘απλότητος εις τον Χριστόν (Β΄ Κορινθίους, ια΄:3).


Σας χαιρετώ.


ΥΓ. Σας παρακαλώ μόνο απαντήστε μου αν λάβατε το e-mail




Μονοπάτια που διασταυρώνονται:


Αγαπητέ κε ...,


Είχα προβλέψει την απάντηση σας και γι'αυτό η στάση (σας) αυτή κρίνεται από πλευράς μου αναμενόμενη. Ξέρετε όμως τι μου θυμίζετε; Στο συμπόσιο του Πλάτωνα όταν ο Αγάθωνας προσπάθησε να κρύψει τον εκνευρισμό που προήλθε από την αναίρεση των λεγομένων του, από πλευράς Σωκράτη, προσποιήθηκε ότι δεν μπορεί να τα βάλει μαζί του και γι'αυτό φταίει ο Σωκράτης και όχι ο ίδιος. Στο σημείο αυτό μου άρεσε πολύ η απάντηση του Σωκράτη: "Με την αλήθεια δεν μπορείς να τα βάλεις, αγαπημένε μου Αγάθωνα, με το Σωκράτη, αυτό δεν είναι διόλου δύσκολο!" (Πλάτωνα Συμπόσιο, Οι κλασικοί σε μετάφραση, σελ. 126, Αθήναι 1957). Δημιουργείτε λοιπόν κάστρα για προστασία και κλεισμένος μέσα σ'αυτά, βιώνεται η επιβεβαίωση της άποψης πώς όλος ο κόσμος που διαφωνεί μαζί σας είναι συγχρόνως και εχθρικός απέναντι σας. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι δεν έχετε μάθει να σας αμφισβητούν και γνωρίζω πολύ καλά το μέλι της καρέκλας...Ωστόσο, αν βάζατε τον εαυτό σας σε δοκιμασία του "γνώθι σαυτόν", ίσως, να βλέπατε τη διαφοροποίηση και την ετερότητα μιας θέσης να δείχνει τον ανασφαλή-παθολογικό ναρκισσισμό που δεν δέχεται "χτυπήματα", ενώ η άρνηση κατανόησης και αποδοχής μιας άλλης θέσης, αποτελεί μονόδρομο.

Στη συνέχεια βλέπω να σας ενοχλεί μια δημοσίευση μου που δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας συζήτηση. Αν αναζητείτε προφάσεις για να εγκαταλείψετε το διάλογο καλά κάνετε και το σταματάτε εδώ. Σας ενοχλεί όμως μια ειρωνεία που προσκαλεί σε μια βαθύτερη εξέταση του εγώ (παιδαγωγική ανθρωπολογία), αλλά δεν σας ενοχλεί στην ίδια δημοσίευση η ανάρτηση μιας φυλλάδας που υποστήριζε ότι μέχρι το 2000 μ.Χ θα γινόταν η "αρπαγή της εκκλησίας", κάτι που ο χρόνος (απ)έδειξε τις ψευδοπροφητείες ενός κινήματος...Δηλαδή εσείς βλέπετε ΜΟΝΟ το δένδρο και αφήνετε ολόκληρο το δάσος!!! Πώς να το χαρακτηρίσω εγώ αυτό; Πώς να χαρακτηριστεί η μονοδιάστατη λογική και η μονομέρεια της θέσης σας; Το λιγότερο; Υ Π Ο Κ Ρ Ι Σ Ι Α .


Παπαγαλίζετε συνέχεια πώς παρερμηνεύω τις θέσεις σας (το κάνατε και στο προηγούμενο μήνυμα σας). Λυπάμαι ειλικρινά. Έχετε αποδείξεις γι'αυτό; Έχετε αναιρέσει κάτι από αυτά που σας λέω όσο διάστημα συνομιλούμε; Φέρνω συνέχεια θέσεις δικές σας και σας τονίζω μάλιστα και από ποια σημεία ώστε να υπάρχει συνοχή, δομή και εμπεριστατωμένη ανάλυση. Όταν μάλιστα συνεχίζετε να με κατηγορείτε για παρερμηνεία, τότε, όπως θα διαπιστώσατε (και) στο τελευταίο μου mail, συνεχίζω σε ακόμα πιο εκτενή και συστηματική ανάλυση. Αν λοιπόν υφίσταται παρερμηνεία, εδώ είμαι να το συζητήσουμε, με την απαραίτητη προϋπόθεση και της ανάλογης αναίρεσης. Αν τη βρείτε κάπου εσείς, ειδοποιήστε με...

Για τα υπόλοιπα που μου λέτε, τι να (πρώτο)γράψω κε...;

Είμαι εγω αντιφατικός; Πρέπει μήπως να σας δώσω και αριθμό ταυτότητας για να μπορέσετε να μιλήσετε μαζί μου; ή μήπως δεν έχετε καταλάβει ότι είμαι Χ.Ο. ; Είναι τώρα πράγματα αυτά που μου γράφετε; είμαστε ενήλικες, ή ....


Από την άλλη κάθομαι και αναλύω συστηματικά το κεφάλαιο της πίστεως (και όχι μόνο) με τα χωρία που μου δώσατε, για να εισπράξω 2-3 χωρία-για όλα τα θέματα-, και το πόρισμα ότι έχω ξεφύγει της απλότητας; Καλά κάνετε σας λέω και το αφήνετε εδώ το θέμα (που να αρχίζαμε και του Βαπτίσματος), καλά κάνετε...



«Η γαρ αγνοούντας διδάξομεν, ή κακουργούσιν ουκ επιτρέψομεν»
Μέγας Βασίλειος

Αντίο σας, και εύχομαι μέσα απ'τη ψυχή μου Ο Θεός να σας Φωτίσει

http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/


ΥΓ. Ως συνεργάτης της ιστοσελίδας «http://www.egolpion.com/», σας ενημερώνω πως κάποια στιγμή στο μέλλον (Θεού θέλοντος), το περιεχόμενο των θεολογικών σας και μόνο θέσεων (όχι προσωπικά δεδομένα που θίγουν συγκεκριμένα πρόσωπα), θα δημοσιευτεί για την ενημέρωση του Ελληνικού λαού. Συγκεκριμένα βοηθάμε τους συνανθρώπους μας να ξεφύγουν από τις αιρέσεις και μάλιστα από το δικό σας χώρο είναι πάρα πολλοί, που βιώνοντας μετά από χρόνια την ανέπαρκεια των θέσεων σας και την ανυπόστατη θεολογία σας, ζητάνε βοήθεια.




9 σχόλια:

  1. Θα μπορούσες, αγαπητέ μου αδελφέ, να έβαζες τον εξίσου ταιριαστό τίτλο: ''Τι κάνεις μπάρμπα; Κουκιά σπέρνω: οι απαντήσεις των υπευθύνων της ΕΑΕΠ''.

    Αστειεύομαι φυσικά, θέλοντας να δείξω ότι για άλλη μία φορά, οι απαντήσεις των αιρετικών, μόνο απαντήσεις δεν είναι. Ομολογία ''μεταστροφής'' (πάντα με υποκειμενικά στοιχεία), παράθεση αγιογραφικών χωρίων χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε κάθε φορά τι θέλει να πει (πάντα τα χωρία όπως τα εννοεί ο ίδιος), και άγνοια βασικών διδαχών... του Λούη (!). Και αναρωτιέται κανείς: αν δεν ξέρουν τα δικά τους, πόσο περισσότερα των άλλων ώστε να τα κρίνουν κιόλας! Να του στείλουμε κασέτες με μαθήματα του Λούη, για να πάρει την ''ορθή'' διδασκαλία. Γιατί, κάποτε, τότε που ήταν σε άνοδο, έλεγαν και πίστευαν ότι όλοι οι ''αναγεννημένοι'' αδελφοί των διαφόρων ομολογιών, θα οδηγηθούν από τον Κύριο στην ΕΑΕΠ και θα προσκολληθούν εκεί, επειδή μόνο η ΕΑΕΠ κηρύττει όλο το Ευαγγέλιο ανόθευτο (το οποίο ταυτίζουν με το γράμμα της Αγίας Γραφής- ασχέτως τι λέει ο παραπάνω κύριος). Ας ξεκινήσει ο κάθε άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια, από την εκκλησιολογική βάση, πάνω στην οποία έθεσες και συ τις τοποθετήσεις σου, προκειμένου να βρει τον ''μίτο της Αριάδνης'' μέσα στον λαβύρινθο των αιρέσεων.

    Ο Θεός να σε ευλογεί οικογενειακά και ας ευχηθούμε πολλοί να ακολουθήσουν τον δρόμο της αναζήτησης, όπως τον ξεκίνησες και συ και οδηγήθηκες στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά κάνεις και αστειεύεσαι, καλά κάνεις...
    Ομολογώ ότι κι εγώ περίμενα κάτι καλύτερο, κάτι πιο ουσιαστικό αλλά δυστυχώς τίποτα.

    Όπως παρατήρησες έχει αφήσει θέματα ανερμήνευτα και δεν τα προσεγγίζει καθόλου. Ακόμα και τα χωρία που χρησιμοποιεί δεν μπαίνει στη διαδικασία να σχολιάσει αυτά που συστηματικά και εμπεριστατωμένα του αναιρώ.

    Για τις αντιφάσεις ουδείς λόγος...



    Υ.Γ. Ο Θεός να ευλογεί και εσένα και όλη την οικογένεια Σου. Να'σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. otan moilate eseis gia ton theo ,dhthen orthodoksoi poy kammia apolytos sxesi me ton xristianismo den exete ,giati eiste oloi pornoi kai kleftes ,kai gia tin alitheia ton legomenon ,rixte mia matia stin koinonia sas,exete tin poly kakia sinitheia na katigorite osous allous miloun gia ton xristo,pios sas ekane esas tous alathitous ,apantise mou,ektos apo ena tsourmo tragopapes pou syxnazoun stin sygrou? tora kai palia se kati analogo?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ενημερώνω πως δεν απαντώ σε greeklish.
      Άν θέλετε να συζητήσετε μαζί μου, ή να αφήσετε απλά ένα σχόλιο, να το κάνετε χρησιμοποιώντας την Ελληνική μας γλώσσα.

      Ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  4. Εσύ elias που μιλάς λέγοντας ότι οι Ορθόδοξοι δεν έχουν καμία σχέση με τον Χριστιανισμό και λες τραγόπαπες και τα λοιπά και που δήθεν μιλάς για τον Χριστό έχεις δεν διάβασες το Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς;
    Εσύ που μιλάς για τον Χριστό δεν βλέπεις εκεί μέσα που πηγαίνεις τους διάφορους Λούηδες που εκτός από κυριολεκτικά ήθελαν να γίνουν και μεταφορικά Λούηδες, μην τυχόν οι φυγόμαχοι και παλέψουν με τον Αντίχριστο, αλλά τελικά έγιναν οι προφητείες τους Λούης πηγαίνοντας ασορτί με το όνομα ;
    Δεν βλέπεις εκεί μέσα που πας τους διαφόρους αδελφούς-ποιμένες που δεν μπορούν ούτε μια προφητεία να σταυρώσουν ενώ με τόση ευκολία σταυρώνουν ξανά τον Κύριο με την, σήμερα αύριο μεθαύριο, αλλά αενάως αναβαλόμενη, αρπαγή;
    Δεν βλέπεις που δεν μπορούν ούτε μια προφητεία να σταυρώσουν ενώ ολόκληρος σταυρωτής του Χριστού ο Καϊάφας προφήτευσε ;
    Και ήρθες ταλαίπωρε να πεις για τραγόπαπες και κλέφτες Ορθόδοξους και δεν βλέπεις τους κλέφτες που κλέβουν το ανεκτίμητο, τους κλέφτες ψυχών.
    Δες την αλήθεια ειδάλλως πήγαινε να δεις πότε λέει η σημερινή προφητεία ότι έρχεται ο Χριστός να σας αρπάξει.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα σας. Ήθελα αν δεν γίνομαι βάρος, να μου απαντήσετε σε κάποιες απορίες μου. Ξεκινώ με την πρώτη και αν υπάρχει διάθεση θα ακολουθήσουν και μερικές άλλες. Πριν διατυπώσω τα ερωτήμτά μου θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν έχω σκοπό να κάνω διάλογο εκ του πονηρού αλλά θέλω να πιστέψετε ότι είναι ερωτήματα που με απασχολούν επι σειρά ετών χωρίς μέχρι τώρα να λάβω ικανοποιητικές απαντήσεις.
    Θα ήθελα να μου εξηγήσετε πως τεκμαίνεται το δηλωθέν από την πλευρά της ορθόδοξης εκκλησίας ότι στα άλλα δόγματα δεν υπάρχουν τα χαρίσματα του αγίου πνεύματος και ειναι καρπός μόνο της εκκλησίας σας. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο προφήτης της καινής διαθήκης εννοείται ο διδασκαλος και όχι ο λέγων τα μέλλοντα. Εσεείς τι έχετε να πείτε σε αυτά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ ανώνυμε,

    Θα ήθελα πριν συνομιλήσουμε να μου πεις αν οι πεποιθήσεις σου ταυτίζονται με εκείνες της ΕΑΕΠ και αν κατ'επέκταση είσαι μέλος της.

    Έπειτα θα ήθελα περισσότερο να ασχοληθούμε με το θέμα της ανάρτησης και να επικεντρωθούμε σε αυτό που θίγεται και συνάμα επισημαίνεται.

    Ακόμα, ο διάλογος μας θα μπορούσε να επιτευχθεί υπό την προϋπόθεση ότι πιάνουμε ένα-ένα θέμα ώστε η συζήτηση μας να είναι λειτουργική. Υπό αυτό το πρίσμα-και αφού απαντήσεις στα παραπάνω-, διάλεξε ποια απάντηση αναζητάς πρωτίστως από μένα: Μια εξήγηση εκκλησιολογική με αναφορά στα χαρίσματα, ή μια ανάλυση στη λέξη "προφήτης" και τη σημασιολογική της εξέλιξη ιστορικά;

    Τέλος, αυτό που θα πρέπει να (ξανα)τονίσω είναι πως επιθυμία μου είναι να επικεντρωθούμε στην ανάρτηση. Στο διάλογο δηλαδή μεταξύ εμένα και του "ποιμένα". Για να μην νομίζεις όμως ότι σε αποθαρρύνω σου δίνω και το email μου στη περίπτωση που θα ήθελες να μιλήσεις μαζί μου εκτενέστερα επί του θέματος-και όχι μόνο. Σε κάθε περίπτωση δεν δεσμεύεσαι να χρησιμοποιήσεις το email σου και γι'αυτό αν επιμένεις η συζήτηση μας να γίνει εδώ, τότε, κι από μένα δεν θα υφίσταται κανένα πρόβλημα. Οφείλω όμως να εκφράσω την επιθυμία μου αυτή.

    tertilianos@gmail.com

    Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. φίλε μου δεν καταλαβαίνω προς τι αυτή η καχυποψία. Ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση! Το ερώτημά μου είναι συγκεκριμένο και δεν έχει καμμία σχέση με το αν είμαι της ΕΑΕΠ ή της ΕΕΕ ή της ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ εκκλησίας. Αν θες απάντησέ μου συγκεκριμένα σε αυτό που σε ερωτώ αλλιώς μην κάνεις τον κόπο να ξανασχοληθείς μαζί μου διότι ούτε διάλογο μακροπρόθεσμα σου υποσχέθηκα αλλά ούτε και ότι θα συνεχίσω τις ερωτήσεις αργότερον παρά μόνο, όπως σου έγραψα, αν με ικανοποιήσει η πρώτη σου απάντηση. Που σημαίνει ότι δεν θα σε κουράσω με άσκοπους και μάταιους διαλόγους. Αν θες λοιπόν απάντησε στα ερωτήματά μου κατά το "έτοιμοι προς απολογίαν..." και χωρίς να σε ενδιαφέρει τι είμαι και τι δεν είμαι γιατί κάλλιστα μπορεί και να μην είμαι τίποτα και όπως πάει ούτε και υπάρχει προοπτική και να γίνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ ανώνυμε,

    Δεν τίθεται θέμα καχυποψίας. Έχει να κάνει με την εντιμότητα που επιδιώκω σ'ένα διάλογο εφόσον ο συνομιλητής μου επιδιώκει, εκείνος, να συζητήσει μαζί μου. Θέλω απλά να γνωρίζω ποιόν έχω μπροστά μου. Τίποτα παραπάνω. Ανοιχτά χαρτιά. Δεν ξέρω γιατί αυτό κρίνεται ως καχύποπτο...

    Επίσης, η αντιμετώπιση μου προς το πρόσωπο σου νομίζω ότι κυμαίνεται στα πλαίσια του σεβασμού. Δεν νομίζω να σε ειρωνεύτηκα, ή να σου μίλησα άσχημα. Σε παρακαλώ λοιπόν, μην δημιουργείς εντυπώσεις εκεί ακριβώς που δεν υφίσταται κανένα θέμα.

    Τέλος, πρέπει να μάθεις πως σ'ένα διάλογο δεν συμμετέχει ένα πρόσωπο και η μονοδιάστατη λογική μπορεί εσένα να σε εκφράζει, εμένα όμως όχι. Και δεν πρέπει να ξεχνάς ότι εσυ ήρθες σε μένα και όχι το αντίστροφο. Άν λοιπόν απαντήσεις σ'αυτά που σε ρωτώ, θα τηρήσω κι εγώ αυτά για τα οποία δεσμεύτηκα. Διάβασε λοιπόν ξανά (και προσεκτικά) το αρχικό μου μήνυμα και τοποθετήσου. Ειδάλλως χάρηκα που πέρασες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή