Ένας εγκληματίας, ο Γάλλος P. Lacenaire, λίγο πριν τη καρατόμηση του στο Παρίσι το 1836, αναζητεί το Θεό και επιθυμεί να πιστέψει διότι ντρέπεται η ύπαρξη του να είναι μόνο ύλη. Τα λόγια του αφοπλιστικά, αληθινά και προσεγγίζουν τον αναγνώστη στο βάθος της καρδιάς, ενός ανθρώπου που ετοιμάζεται να περάσει το κατώφλι του θανάτου...
Εμένα προσωπικά, που μ'αρέσει να φιλοσοφώ τα πάντα, τα λόγια αυτά συγκλονίζουν ολόκληρο το είναι μου και μιλάνε βαθιά στη ψυχή μου αφουγκραζόμενος τον απόντα μέσα απ'τους στίχους του.
Ξέρεις, Θεέ μου, πόσο πονάω
που διστάζω.
Έλα συ κάτω στην καρδιά μου,
αφού εγώ δεν μπορώ ν’ανέβω σε σένα.
Δεν είμαι απο κείνους τους δειλούς
που ταμπουρώνονται
στο δόγμα της ανυπαρξίας για να
διώξουν την ευθύνη τους.
Προτιμώ χίλιες φορές την αιώνια
φωτιά και κάθε βασανισμό
αρκεί μόνο να σε γνωρίσω.
Άκουσε με, Κύριε: ρίξε μιά
σαϊτιά στα βάθη μου, μια
αχτίδα πίστης.
Ντρέπομαι να είμαι μόνο ύλη,
αλλά δεν μπορώ να πιστέψω.
Memoires, Revelations et poems de Lacenaire (1836)
Είναι πραγματικά συγκινητικό. O Lacenaire καταδικάστηκε για διπλή δολοφονία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορεί να πιστέψει αλλά εύχεται να υπάρχει κάτι ανώτερο και υπερβατικό.