Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Περί της θυσίας καθ'εαυτή και τι είναι το δεχόμενο τη θυσία

Μικρό Εκκλησάκι κοντά στην Αρεόπολη Μάνης

          «Για τη θυσία δε καθ'εαυτή αξίζει να εξετάσουμε εκείνο. Επειδή δεν είναι τύπος θυσίας ούτε εικών αίματος, αλλά πραγματικά σφαγή και θυσία, ας εξετάσουμε τι είναι το θυσιαζόμενο, ο άρτος ή το σώμα του Κυρίου; Δηλαδή πότε θυσιάζονται τα δώρα, πριν αγιασθούν ή μετά τον αγιασμό; 

          Και αν μεν το θυσιαζόμενο είναι άρτος, πρώτα πρώτα τι θα μπορούσε να είναι η θυσία του άρτου; Έπειτα το μυστήριο δεν είναι να δούμε να σφάζεται ο άρτος, αλλά ο Αμνός του Θεού που με τη σφαγή σηκώνει την αμαρτία του κόσμου. 

          Άν δε θυσιάζεται το ίδιο το σώμα του Κυρίου, αυτό βασικά δεν είναι ούτε καν δυνατό · διότι δεν μπορεί πλέον να σφαγεί ή πληγωθεί, αφού ήδη έγινε άφθαρτο και αθάνατο. Εάν δε ήταν επιτρεπτό να υποφέρει κάτι τέτοιο, έπρεπε να υπάρχουν και οι σταυρωταί και να συντρέχουν επίσης όλα τα άλλα στοιχεία, που ενήργησαν εκείνη τη θυσία, εάν βέβαια υποτίθεται ότι δεν είναι τύπος σφαγής, αλλά αληθινή σφαγή. 

          Έπειτα, πως ο Χριστός απέθανε μια φορά και αφού αναστήθηκε δεν «αποθνήσκει πλέον» και «μια φορά απέθανε όταν συμπληρώθηκαν οι χρόνοι» και «μία φορά λέγεται ότι προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες των πολλών», ενώ αν αυτός θυσιάζεται σε κάθε λειτουργία, αποθνήσκει κάθε ημέρα; Τι λοιπόν μπορεί να λεχθεί προς αυτά; Η θυσία δεν τελειώνεται ούτε πριν από τον αγιασμό του άρτου ούτε μετά τον αγιασμό, αλλά ακριβώς τη στιγμή του αγιασμού. Έτσι πραγματικά πρέπει να διατηρούνται όλοι οι πιστευόμενοι γι'αυτήν λόγοι και να μή εκπίπτει κανείς.

Από την αγία Μαρίνα στο Πήλιο Ν. Μαγνησίας

          Ποιούς λόγους εννοώ; Το ότι η θυσία αυτή δεν είναι εικών και τόπος θυσίας, αλλά θυσία αληθινή, το ότι δεν είναι άρτος το θυσιαζόμενο, αλλά το ίδιο το σώμα του Χριστού · και εκτός αυτών ότι μία είναι η θυσία του Αμνού και μία φορά γίνεται

          Και πρώτα ας δούμε ότι η τελετή δεν είναι τύπος θυσίας αλλά πράγμα θυσίας. Ποια είναι πραγματικά η θυσία του προβάτου; Οπωσδήποτε η μεταβολή από το μή σφαγμένο στο σφαγμένο. Διότι ο άρτος που είναι αθυσιάστος προηγουμένως, τότε μεταβάλλεται στο θυσιαζόμενο. Διότι μεταβάλλεται από τον μή σφαγμένο άρτο στο ίδιο το σώμα του Κυρίου που εσφάγηκε αληθινά. Έτσι, όπως στο πρόβατο η μεταβολή προκαλεί πραγματική θυσία, έτσι κι εδώ με αυτή τη μεταβολή το τελούμενο είναι αληθινή θυσία · μεταβάλλεται δηλαδή το θυσιαζόμενο όχι σε τύπο, αλλά σε πράγμα σφαγής, στο ίδιο το σώμα του Κυρίου το σφαγμένο

          Αλλά εάν μεν εθυσιαζόταν μένοντας άρτος, άρτος θα ήταν αυτό που εσφάγηκε, και τότε η σφαγή θα ήταν θυσία άρτου. Επειδή δε και τα δύο μεταβλήθηκαν, και το αθυσιάστο και ο άρτος, και έγινε αντί αθυσιάστου θυσιασμένος, αντί δε άρτου σώμα Χριστού, γι'αυτό η σφαγή εκείνη δεν θεωρείται ότι έγινε σε άρτο αλλά στο σώμα του Κυρίου, είναι και λέγεται θυσία όχι του άρτου αλλά του Αμνού του Θεού. 

         Είναι φανερό ότι με τέτοιες προϋποθέσεις τίποτε δεν αναγκάζει να γίνωνται πολλές φορές οι προσφορές του σώματος του Κυρίου. Επειδή δηλαδή η θυσία αυτή δεν γίνεται τότε με την σφαγή του αμνού, αλλά με τη μεταβολή του άρτου στο σφαγιασμένο Αμνό, είναι προφανές ότι η μεν μεταβολή γίνεται, η δε σφαγή δεν γίνεται τότε, κι έτσι το μεταβαλλόμενο είναι πολλά και η μεταβολή συμβαίνει πολλές φορές · αυτό δε στο οποίο μεταβάλλεται, τίποτε δεν εμποδίζει να είναι ένα και το αυτό, όπως δηλαδή είναι είναι το σώμα, έτσι και η σφαγή του σώματος μία.
Αρκετά αυτά για το θέμα τούτο».

Ερμηνεία εις την Θείαν Λειτουργίαν
Νικολάου Καβάσιλα, ΕΠΕ Φ22

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου