Πλανητικός άνθρωπος

Αιωνιότητα, στα πάντα σε γυρεύω

στην πέτρα την καμένη απ'τους αιώνες,

στο δέντρο που πεθαίνει και ξαναγεννιέται,

στο ποτάμι που τρέχει

μή γυρίζοντας πίσω.

Αιωνιότητα σε ψάχνω στο διάστημα,

στον ουρανό της νύχτας, όπου λάμνει

το φωτεινό μελίσσι,

στην αυγή που επιστρέφει

κάθε μέρα την ίδια πάντα ώρα.

Αιωνιότητα σε ψάχνω στο λεπτό,

που μοιάζει με πουλί μεταμφιεσμένο,

μά που σταλαγματιά είναι νερομάνας

που στάζει, ξαναστάζει,

χωρίς ποτέ να σώνεται.

Αιωνιότητα, με ζώνουν τα σημάδια σου,

μα εγώ περαστικός είμαι μονάχα:

ένας απλός διαβάτης του πλανήτη.

ΧΟΡΧΕ ΚΑΡΡΕΡΑ ΑΝΤΡΑΔΕ