Η θαυμαστή αύξηση των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο

«ΤΑΥΤΑ τὰ ὀνόματα τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ τῶν εἰσπεπορευμένων εἰς Αἴγυπτον ἅμα ᾿Ιακὼβ τῷ πατρὶ αὐτῶν, ἕκαστος πανοικὶ αὐτῶν εἰσήλθοσαν. 2 Ρουβήν, Συμεών, Λευΐ, ᾿Ιούδας, 3 ᾿Ισσάχαρ, Ζαβουλὼν καὶ Βενιαμίν, 4 Δὰν καὶ Νεφαθλείμ, Γὰδ καὶ ᾿Ασήρ. 5 ᾿Ιωσὴφ δὲ ἦν ἐν Αἰγύπτῳ. ἦσαν δὲ πᾶσαι ψυχαὶ ἐξ ᾿Ιακὼβ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα. 6 ἐτελεύτησε δὲ ᾿Ιωσὴφ καὶ πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ πᾶσα ἡ γενεὰ ἐκείνη. 7 οἱ δὲ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ ηὐξήθησαν καὶ ἐπληθύνθησαν καὶ χυδαῖοι ἐγένοντο. καὶ κατίσχυον σφόδρα σφόδρα, ἐπλήθυνε δὲ ἡ γῆ αὐτούς» (Έξοδος Α'. 1,7).

      «Η μικρή μας αυτή περικοπή είναι μια εισαγωγή στην ζωή των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και μας δίνει ένα κατάλογο των δώδεκα Πατριαρχών που βγήκαν απο τον Ιακώβ και πήγαν μαζί του στην Αίγυπτο (στίχ. 1-5). Όλοι-όλοι οι Ισραηλίτες που κατέβηκαν στην Αίγυπτο τον καιρό του Ιωσήφ ήταν εβδομήντα πέντε άτομα (στίχ.5). Και όμως! Σε 210 περίπου χρόνια αυξήθηκαν και πληθύνθηκαν πολύ, έγιναν «χυδαίοι», όπως μας λέει η περικοπή μας εδώ (στίχ.7), «χύθηκαν» δηλαδή. Οι 75 έγιναν 600.000! (Βλ. 12,37). Αυτή η θαυμαστή αύξηση είχε προφητευθεί απο παλαιά στους Πατριάρχες, τότε που φαινόταν ότι δεν θα εκπληρωθεί η ελπίδα για γέννηση απογόνου (Γεν. 15,5. 22,17). Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού αργεί μερικές φορές, αλλά πάντοτε ασφαλώς εκπληρώνεται.

Γι'αυτή την αύξηση συντέλεσε το κλίμα της Αιγύπτου, η ευφορία του εδάφους, η ισχυρή κράση της εβραϊκής φυλής, αλλά προ παντός η ευλογία του Θεού. Θαυμαστή και γρήγορη επίσης επρόκειτο να είναι και η αύξηση του νέου ή του πνευματικού Ισραήλ, που οι λίγοι πιστοί σε μια μέρα, την ημέρα της Πεντηκοστής, έγιναν 3.000 (Πράξ. 2,41).

     Σχετικά με την θαυμαστή αύξηση του Ισραήλ σε μεγάλο πληθυσμό πρέπει να μας κάνει εντύπωση το εξής: Σε διακόσια ολόκληρα χρόνια, ενώ οι Πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ ζούσαν με τις οικογένειες τους σε ελευθερία και ειρήνη και σε αφθονία υλικών αγαθών, δεν αυξήθηκαν παρά μόνον σε 75 πρόσωπα. Αλλά στα ίδια περίπου χρόνια κάτω απο τη σκληρή δουλειά των Αιγυπτίων έγιναν μέγα Έθνος. Και ακόμη πρέπει να μας κάνει εντύπωση, όπως λέει εδώ η περικοπή μας, ότι αυτή η αύξηση του Ισραήλ έγινε μετά το θάνατο του Ιωσήφ (στίχ. 6,7). 

Έτσι και μετά το θάνατο του Χριστού μας, του δικού μας Ιωσήφ, αυξήθηκε ο νέος Ισραήλ, η Εκκλησία του Χριστού. Ο Χριστός με τον θάνατο Του έγινε σαν το σπόρο του σιταριού, που πέφτει στη γή και φέρνει πολύ καρπό (βλ. Ιωάν. 12, 24). Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτή την θαυμαστή αύξηση της Εκκλησίας του Χριστού, όπως και ο Ισραήλ, που αναπτύχθηκε σε μέγα έθνος, δεν έπρεπε να ξεχνάει απο πόσο μικρό αριθμό ξεκίνησαν στην αρχή (βλ. Ιώβ. 8,7)· και γι'αυτό αναφέρεται εδώ στην πρώτη περικοπή μας ο αρχικός μικρός αριθμός του Ισραήλ, αλλά και η θαυμαστή του μετέπειτα αύξηση» (Έξοδος, Ιερεμίου Φούντα, Αποστολική Διακονία, σελ. 13-14.).

      Δύο λόγοι με ώθησαν για τη δημοσίευση του συγκεκριμένου αποσπάσματος. Ο πρώτος έχει να κάνει με την επικαιρότητα και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη καθημερινότητα μας με ανεξέλεγκτη πορεία προς το «άγνωστο». Ο δεύτερος λόγος συνδέεται άρρηκτα με τον πρώτο και εντοπίζεται στην Ιερά Ιστορία με τον περιούσιο λαό. Η επισήμανση που κάνει ο Επίσκοπος Γόρτυνος Ιερεμίας, αναφορικά με την αύξηση του πληθυσμού κάτω υπό δυσμενείς συνθήκες, μου δημιουργεί την ελπίδα ότι μέσα απο την πίστη και την εμπιστοσύνη στο Τριαδικό Θεό, θα μπορέσει ο Ελληνικός λαός να γευθεί την ευλογία του Θεού, αν, και εφόσον, αυτό επιθυμεί. 

Χρειάζεται διορατικότητα, ταπείνωση και δυναμική επιστροφή στην Εκκλησία του Χριστού ώστε οι καρποί του Αγίου Πνεύματος να φανερωθούν στη ζωή μας. Τελικά, μήπως σ'όλα αυτά πρέπει να δώσουμε μια πνευματική διάσταση και να ανακαλύψουμε, με τη βοήθεια του Θεού, το θησαυρό που κρύβεται μέσα απο αυτή τη δοκιμασία; Οι Γραφές ας γίνουν παράδειγμα και αντάμα οδοδείκτες μας. Επτά στίχοι απο το Α'κεφάλαιο της Εξόδου και βγαίνουν τόσα νοήματα που με μια γρήγορη ματιά ο αναγνώστης (ενδεχομένως) αδυνατεί να συλλάβει το «κρυμμένο» μήνυμα που θέλει να μας δώσει ο Θεός. Άραγε, θα αφουγκραστούμε τα γραφόμενα;