Το πέρασμα των Ωρών

Προχωράω μπροστά, τίποτα δεν μ'αγγίζει. Είμαι ξένος.

Οι γυναίκες που βγήκαν τρέχοντας στα κατώφλια

μόλις που με είδαν να περνάω.

Είμαι πάντα απο την άλλη πλευρά της γωνίας αυτών που

θέλουν να με δουν,

δεν με αγγίζουν μέταλλα και επισμαλτώσεις.

Ω σούρουπο, τι αναμνήσεις!

Χτές ακόμη παιδί που έσκυβε στο πηγάδι,

έβλεπα με χαρά το πρόσωπο μου στα μακρινά νερά.

Σήμερα, άντρας, βλέπω το πρόσωπο μου στα βαθιά νερά του κόσμου.

Αν γελάω είναι γιατί υπήρξα κάποτε

το παιδί που κοίταζε με χαρά το πρόσωπο του στα νερά του πηγαδιού.

Τους νιώθω όλους να'ναι το πετσί μου.

Αγγίζω το μπράτσο μου και είναι εκεί.

Άλβαρο ντε Κάμπος