«Ας μη νομίση τινάς ακούοντας τα λόγια ταύτα του Αδελφοθέου, το, εξομολογείσθε ένας εις τον άλλον ότι εννοεί να εξομολογούμεθα εις λαϊκούς ανθρώπους τα αμαρτήματα μας και να λαμβάνωμεν παρ'αυτών την τούτων συγχώρησιν. Άτοπον γαρ τούτο και των θεσμών της αγίας μας Εκκλησίας αλλότριον. Αυτή γαρ άνωθεν και εξ αρχής εδιώρισεν εις το λειτούργημα της εξομολογήσεως και συγχωρήσεως των αμαρτιών, να είναι άνδρες ιερωμένοι και μυστικοί και εχέμυθοι, ως γράφει ο Σωκράτης εις το ε' βιβλίον και κεφάλαιον ιθ' της Εκκλησιαστικής ιστορίας· και ο Σωζόμενος, βιβλίω ζ' κεφ. ις' και προς τούτοις να έχουν και την άδειαν παρά του αρχιερέως του δεσμείν και λύειν τας αμαρτίας των εξομολογουμένων. Μάλλον δε, αυτοί οι αρχιερείς και επίσκοποι είναι οι αρχικώς και προηγουμένως όντες πνευματικοί οι έχοντες την εξουσίαν του δεσμέίν και λύειν τας αμαρτίας και του καταλλάσειν τους μετανοούντας, κατά τον ς' κανόνα της εν Καρθαγένη αγίας συνόδου. Τι λέγω; Όχι μόνον οι λαϊκοί δεν εξομολογούν, αλλ'ουδέ όλοι οι ιερωμένοι. Οι έμπειροι δε μόνον και ενάρετοι και δυνάμενοι σαφώς να ιατρεύσουν τας πληγάς των αμαρτιών. Καθώς ούτε όλοι οι ιατροί δύνανται να ιατρεύσουν, αλλά μόνοι οι δόκιμοι και έμπειροι είς την ιατρικήν, ως λέγει ο Μέγας Βασίλειος «ως ούν τα πάθη του σώματος ού πάσιν αποκαλύπτουσιν ανθρωποι, ούτε τοις τυχούσιν, αλλά τοις εμπείροις της τούτων ιατρείας, ούτως και η εξαγόρευσιν των αμαρτημάτων γίνεσθαι οφείλει επί των δυνάμεων θεραπεύειν» (όρω κατ'επιτομ. σκθ), επιστημονικότεροι δε των άλλων Ιερέων και τετελειωμένοι εις τον λόγον της αρετής, θέλει και ο ιερός Μητροφάνης να είναι οι πνευματικοί.
Εί δε τις διϊσχυρίζετο λέγων ότι ο Αδελφόθεος εδώ λέγει αλλήλοις να εξομολογούμεθα αποκρινόμενοι την πρόχειτον ταύτην απόκρισιν, ότι είπε τούτο, με το να μην είχεν ακόμη τότε την τελείαν και πρέπουσαν κατάστασιν η Εκκλησία των Χριστιανών, εν αρχαίς του κηρύγματος ούσα και μεταξύ των διωκτών και ειδωλολατρών. Ύστερον δε βασιλεύσαντος του μεγάλου Κωσταντίνου και των οικουμενικών και τοπικών γενομένων συνόδων έλαβεν την τελείαν αυτής αρμονίαν και κατάστασιν εις τα πάντα και δή και εις το Μυστήριον της εξομολογήσεως. Προσθέτομεν δε και τούτο, ότι το να ομολογήση τινάς τας αμαρτίας του είς άλλον δεν είναι ίσως εμποδισμένον, καθ'οτι και ο Ιώβ ενώπιον του πλήθους εξαγόρευεν ει τι στανικώς έπραξεν, ως το λέγει μόνος (Ιωβ 31,33). Το δε να λάβη λύσιν ή δέσιν των αμαρτιών του, τούτο άλλος τινάς να ενεργήση δεν δύναται, οι μή οι έχοντες εξουσίαν του δεσμείν και λύειν, αρχιερείς δηλ. και Ιερείς, ως ανωτέρω είρηται».
Αγίου Νικοδήμου του αγιορείτη,ερμηνεία εις τας επτά καθολικάς επιστολάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου