Πως και με ποιό τρόπο λέγεται άνθρωπος και η αγία Γραφή

      «Κι όπως, κατά την αναγωγική θεωρία, έλεγε ότι η Εκκλησία είναι άνθρωπος πνευματικός κι ο άνθρωπος μυστική Εκκλησία, έτσι κι όλη η αγία Γραφή σ'ενιαίο σύνολο έλεγε ότι είναι άνθρωπος· σώμα της έλεγε ότι είναι η Παλαιά Διαθήκη, ψυχή της και πνεύμα και νους η Καινή. Ολόκληρης πάλις της αγίας Γραφής, της Παλαιάς και της Νέας, σώμα ήταν η παράσταση με γράμματα, ενώ η σημασία των συμβόλων κι ο σκοπός, στον οποίο αποβλέπει η σημασία, έλεγε ότι είναι η ψυχή.

       Όταν το άκουσα αυτό, θαύμασα υπερβολικά την ακρίβεια του εικονισμού. Κι όπως πρέπει, μ'όλη μου την δύναμη, ύμνησα αυτόν που μοιράζει χαρίσματα στο καθένα κατά την αξία του. Όπως δηλαδή ο πλασμένος απο ανθρώπινη ύλη είναι θνητός κατά το φαινόμενο και κατά το μη φαινόμενο αθάνατος, όμοια και η αγία Γραφή με το να έχει παροδικά τα φαινόμενα γραπτά σημεία- ενώ το πνεύμα που κρύβουν τα γράμματα δεν έχει καμιά διακοπή στη ζωή του- παρουσιάζει αληθινό το λόγο της θεωρίας. Κι όπως αυτός ο όμοιος μας άνθρωπος συγκρατεί με τη φιλοσοφία την επιθυμία και το ένστικτο της ηδονής και μαραίνει τη σάρκα, έτσι κι η Γραφή στο πνευματικό της νόημα ενεργεί περιτομή στα γραπτά σημεία της. 

Μας λέγει ο θείος απόστολος «...εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ᾿ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ» (Β' Κορ, 4.16). Το ίδιο να σκεφτόμαστε και να λέμε και για την αγία Γραφή, εκλαμβάνοντας την σαν άνθρωπο. Όσο δηλαδή υποχωρεί το γράμμα της, τόσο υπερισχύει το πνεύμα της. Κι όσο περνούν οι σκιές της πρόσκαιρης λατρείας, τόσο παίρνει τη θέση της η αλήθεια της πίστης η ολοφώτεινη κι ολόλαμπρη κι ανησκίωτη.

      Σύμφωνα μ'αυτήν κι εξαιτίας της για λόγο υπεροχής υπάρχει και έχει γραφεί και λέγεται Γραφή, γραμμένη στο νού με τη Χάρη του Πνεύματος. Όπως ακριβώς και ο άνθρωπος, όπως είμαστε εμείς, για την υπεροχή του εξαιτίας της λογικής και νοερής ψυχής, είναι και λέγεται πρώτιστα άνθρωπος. Σύμφωνα μ'αυτήν κι εξαιτίας της είναι εικόνα και ομοίωση του Θεού που τον έπλασε. Κατά φυσικό λόγο έχει αποχωριστεί απο τα άλλα γενικά όντα και δεν έχει οποιοδήποτε σημάδι συγγενικής μ'αυτά λειτουργίας».

(Μάξιμος Ομολογητής, ΕΠΕ, τόμος 14)