Η Φθορά

Η γυναίκα που αντίκρισα χτες βράδι ήταν μια κέρινη κούκλα στο μισοσκόταδο ντυμένη κομψά, βαμμένη προσεγμένα,
μ’ένα ελαφρά μεθυστικό άρωμα.
Δεν μπορούσε να κρύψει τη ραγδαία φθορά,
μά στέκονταν όρθια τα συντρίμμια του κορμιού της.

Αγαπώ αυτά τα συντρίμμια που μάχονται με πείσμα
νιώθω να γίνομαι ένα μ’αυτά
αγαπώ τούτο τον αγώνα εναντίον της φθοράς
μοιάζει με την ερειπωμένη πίστη μου
που βλέπει την αιωνιότητα μες σε συντρίμμια.

Αγαπώ τα γερασμένα γυναίκεια πρόσωπα
που μάχονται να κρατήσουν τα νιάτα
αγαπώ τη μαδημένη μου πίστη
που γυρεύει να στεριώσει.
Αγαπώ τα συντρίμμια του κορμιού
αγαπώ τα συντρίμμια της πίστης

(Νίκος Α. Ματσούκας)