Απιστία και πίστη

          Φίλος θεολόγος, αρκετά τρακαρισμένος, μου λέει μια μέρα ξαφνικά.

          -Ένας σπουδαίος ηθοποιός- ο δείνα, κι ας είναι επώνυμος!- συνεντευξιαζόμενος στην τηλεόραση δήλωσε ότι δεν πιστεύει σε Θεό.

          -Περίεργο, του είπα· μήπως, αν δήλωνε ότι πιστεύει θα'ταν πιστός;

          -Μα, πότε, λοιπόν, είναι κανείς πιστός;

         -Όταν έχει ευαισθησία και ασκημένες αισθήσεις-τα γεγυμνασμένα αισθητήρια.

          -Κι αν δεν έχει;

          Θα'ταν ωραίο ν'ασκηθεί, όπως συνεχώς ασκείται ο κάθε καλλιτέχνης ή όποιος θέλει να μυηθεί στην ομορφιά της τέχνης.

          -Και η αποκάλυψη του Θεού τι ρόλο παίζει;

          -Γυρεύει, εξάπαντος, ασκημένες αισθήσεις. Η πίστη δεν είναι μονάχα δώρο αλλά και κατάκτηση. Μια τυχόν αλύγιστη βεβαιότητα  της πίστης κλείνει κάθε ανοικτό ορίζοντα. Η ομορφιά της βρίσκεται σε μια εμπειρία ανιχνεύσεων, και μάλιστα σε νυχτερινή περιπλάνηση πρός το άπειρο. Ο Κάφκα είπε μια πολύ σοφή κουβέντα: την ημέρα δεν βλέπει κανείς αστέρια.

          -Μά, τότε, τα πράγματα είναι δύσκολα.

          -Έτσι είναι· όμορφα είναι τα δύσκολα, όχι τα εύκολα.

Νίκος Ματσούκας