Η τύφλωση των ανθρώπων!

«Ω! Μερσώ», είπε ο Σελέστ, «δεν άλλαξες καθόλου». Πάντα ο ίδιος!»

«Ναι», είπε ο Μερσώ.

Για την αμαρτία να κλαίς...

«χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων» (Ρωμ.12.15). Όταν δεις τον αδελφό σου να οδύρεται για τις αμαρτίες του, για τις οποίες τώρα μετανοεί, κλάψε μαζί του και δείξε συμπάθεια. Γιατί έτσι θα μπορέσεις με τα ξένα παθήματα να διορθώσεις το δικό σου. Γιατί αυτός που έχυσε θερμά δάκρυα για την αμαρτία του πλησίον, θρηνώντας για τον αδελφό του, εθεράπευσε τον εαυτό του. «ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου» (Ψαλμ.118.53). 

Η καθαριότητα της Φυλακής Σου!

«Για τους «ενάρετους», οι βλάσφημοι, οι πόρνοι, οι κλέφτες, είναι όλοι αμαρτωλοί! Οι Φαρισαίοι, πιστοί στο γράμμα της Τορά, τους στιγματίζουν...Ο Ιησούς όμως ξέρει ότι ανάμεσα σ'αυτούς τους αμαρτωλούς υπάρχουν και οι απολωλότες...Δεν είναι άνθρωποι που παρακάμπτουν τον μωσαϊκό νόμο εσκεμμένα, από πρόθεση. Έχουν χάσει το δρόμο τους, κι εκεί που βρίσκονται χαμένοι δεν θα συναντήσουν τον Θεό ούτε την τάξη της επιθυμίας τους. 

Το γενικό πρότυπο της παιδείας στη Βυζαντινή περίοδο

Αρεοπαγίτικα κείμενα: Επιστολές πρός Γαϊο και Σωσίπατρο

Ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης έχει γράψει τέσσερεις πραγματείες και δέκα επιστολές. Στη παρούσα δημοσίευση ο αναγνώστης θα διαβάσεις δυο επιστολές που επέλεξα και σχετίζονται με τη γνώση και την αγνωσία του Θεού, καθώς και με την αποφυγή των θρησκευτικών ερίδων. Άν και ο συγγραφέας και συντάκτης των επιστολών παραμένει άγνωστος, ωστόσο η αξία και η γνησιότητα των συγγραμάτων δεν αμφισβητείται. Μάξιμος ο Ομολογητής, Νικήτας Στηθάτος, Γεώργιος Παχυμέρης και πολλοί άλλοι, έχουν συστηματικά χρησιμοποιήσει τα αρεοπαγίτικά κείμενα.

Περί δεισιδαιμονίας και δεισιδαίμονα

Άθως

Ήσυχα λόγια της προσευχής

και ήχος των καμπανών,

και μόλις φτάνει στ'αυτιά

αμυδρά ακουστός ο παφλασμός των κυμάτων.

Χλωμές ακτίνες της αυγής,

φωτεινή έκταση,

και στα σύννεφα τα μοναστήρια,

σαν σιλουέτες βουνών.

Αρχαία λάμψη εικόνων,

λαμπυρίζουν τα καντήλια.

Μια διαθήκη, ένας νόμος

για πολλά χρόνια αδιάλειπτα.

Σκουπίζω το δάκρυ της λήθης

με βαρύ χέρι.

Στο σπίτι από τον Άθω θα φέρω ελπίδα κι ειρήνη.