Το θέμα της μεταστροφής του Μ.Κωνσταντίνου στον χριστιανισμό, έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις, ατελείωτες διενέξεις, κυρίως και πρωτίστως μεταξύ των ιστορικών της Δύσης. Ο Ρώσος ιστορικός Βασίλιεφ, παραθέτει στην Ιστορία του πλήθος αντιφάσεων γνωστών ιστορικών δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την ανεπάρκεια-όσον αφορά τις τοποθετήσεις- των νεότερων (δυτικών) ιστορικών. Στην παρούσα ανάρτηση Δημοσιεύεται ένα απόσπασμα:
«Να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο εξαίσιο, βαθύτερο, συμπαθητικότερο, πιο συνετό, πιο γενναίο και πιο τέλειο από το Χριστό, κι όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά και με θερμή αγάπη λέω στον εαυτό μου ότι δεν μπορεί και να υπάρξει. Ακόμα περισσότερο, αν κάποιος μου αποδείκνυε ότι ο Χριστός είναι εκτός αλήθειας, κι αν πράγματι η αλήθεια ήταν εκτός Χριστού, τότε θα προτιμούσα να παραμείνω με τον Χριστό, παρά με την αλήθεια» (Ντοστογιέφσκι).
Τετάρτη 21 Μαΐου 2014
Δευτέρα 5 Μαΐου 2014
Πέμπτη 1 Μαΐου 2014
Άδοξο τέλος
αργοπορία ίσως μου στοίχιζε το θάνατο ή ίσως και κάτι πιο πολύ.
Όμως δεν έβρισκα το δρόμο, είχα χαθεί σ'ένα λαβύρινθο από
υγρές, μουχλιασμένες αυγές. «Θεέ μου, πρέπει να βγω» είπα, κι
είδα μια γυναίκα. Το πρόσωπο της είχε μιά πράσινη ανταύγεια,
σαν να ήταν χλοϊσμένο, στεκόταν ακίνητη μπροστά σ'έναν
καθρέφτη κι έφτιαχνε τα μαλλιά της. «Σας παρακαλώ, πώς μπορώ να
βγω από'δω;» ξανάπα. Χαμογέλασε με
κακία «κι εγώ πριν από χρόνια ήθελα» είπε. Τότε, δίπλα στο γυναικείο
άγαλμα, φάνηκε το πρόσωπο μου από μάρμαρο, που άρχισε
κι αυτό να πρασινίζει με τον καιρό, ενώ εγώ, καθισμένος σε μια
πολυθρόνα, χαμογελούσα κιόλας με κακία,
σ'αυτόν που ερχόταν να ρωτήσει για το δρόμο του.
Τάσος Λειβαδίτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)