Επέτειος...

Δέκα χρόνια συμβίωσης με την αγαπημένη μου...

Στο παρελθόν, ακόμα και τώρα, πολλοί με έχουν ρωτήσει αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, τι θα έκανα. Η ερώτηση, φυσικά, είναι εύκολη, τουλάχιστον για τη δική μου περίπτωση. Same thing again and again! Δεν χωρά αμφιβολία πως αν στο γάμο Υπάρχει Εκείνος, τότε, όλα τα πράγματα, η καθημερινότητα, τα προβλήματα, οι χαρές και οι λύπες, λαμβάνουν μια διαφορετική διάσταση στη πραγματικότητα που ζούμε. 

Αβεσσαλώμ!

Διαλέγω επιλεκτικά ένα απόσπασμα από μια ομιλία του Ιερού Χρυσοστόμου στον τρίτο ψαλμό. Συγκεκριμένα από τον 1ο στίχο όπου γίνεται αναφορά στον Δαυϊδ, ο οποίος φεύγει ως δραπέτης από τον υιό του Αβεσσαλώμ. Η ιστορία λίγο-πολύ είναι γνωστή. Ο Δαυϊδ γράφει κάτω από δραματικές συνθήκες οι οποίες περιγράφονται στο Β'Βασ. κεφ.15-17. Υπάρχει ένα σημείο όμως όπου ο ιερός πατήρ αιχμαλωτίζει τη διάνοια με λόγο δυναμικό και συνάμα ποιητικό. Ο τρόπος που περιγράφει τον πατροκτόνο πραγματικά συγκλονίζει. Και γι'αυτό το λόγο θα έλεγα πως η δημοσίευση του, απλά, επιβάλλεται...

Συνέντευξη του Χρήστου Γιανναρά στον δημοσιογράφο Γ.Σαχίνη

Σήμερα το πρωί, καθώς διέσχιζα "ωκεανούς" στο διαδίκτυο ρουφώντας τον πρωινό καφέ μου, έπεσα σ'ένα blog  και παρακολούθησα μια συνέντευξη του Χρήστου Γιανναρά στον δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη. Δεν είχα σκοπό να φάω όλη μου την μέρα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή αλλά τελικά ο πύρινος και γεμάτος πραότητα λόγος του καθηγητή, αιχμαλώτισε κι εμένα...

Ανέστης Γ. Κεσελόπουλος: Η ποιμαντική εξατομίκευση

Η κοινή ανθρώπινη φύση αποτελεί έναν άξονα στη θεώρηση του ανθρώπου, όμως με κανένα τρόπο δεν σημαίνει οδοστρωτήρα που ισοπεδώνει το ανθρώπινο πρόσωπο. Ο άνθρωπος δεν θεωρείται ως άτομο, απλός αριθμός ή απρόσωπο τμήμα ενός συνόλου. Η Εκκλησία είναι κοινωνία προσώπων και όχι απρόσωπη μάζα θρησκευομένων ατόμων. Ο άνθρωπος ακόμα και στην κατάσταση της πτώσης, όσο και αν ζει ατομοκεντρικά, δεν χάνει ολότελα τον προσωπικό χαρακτήρα της υποστάσεως του, αφού είναι εικόνα του προσωπικού Τριαδικού Θεού. Είναι εξαιρετικά χαρακτηριστικός και αρκούντως πειστικός ο ύμνος εκείνος της εξόδιας ακολουθίας που υπογραμμίζει: «Εικών ειμί της αρρήτου δόξης σου, εί και στίγματα φέρω πταισμάτων».

Ποιητικό υστερόγραφο

Τα ποιήματα δεν μπορούν πια

να'ναι ωραία

αφού η αλήθεια έχει ασχημύνει.

Η πείρα είναι τώρα

το μόνο σώμα των ποιημάτων

κι όσο η πείρα πλουταίνει

τόσο το ποίημα τρέφεται και ίσως δυναμώσει.

Προσπάθεια διαλόγου με "ποιμένα" της "ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας της πεντηκοστής"

Ο διάλογος ξεκίνησε στις 13/03/13 και έλαβε τέλος στις 06/11/13. Σκοπός του εγχειρήματος αυτού ήταν να δοθούν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Διάλεξα οι απαντήσεις να έχουν κύρος, γι' αυτό και επέλεξα να συνομιλήσω με «ποιμένα» της «ελευθέρας αποστολικής εκκλησίας της πεντηκοστής». 

Για λόγους δεοντολογίας έχω αφαιρέσει από τον διάλογο ημερομηνίες, τόπους καθώς και το όνομα του συνομιλητή μου. Σκοπός της δημοσίευσης δεν είναι να διαπομπεύσω με έμμεσο ή άμεσο τρόπο το πρόσωπο της συζήτησης αλλά η δημοσίευση των θεολογικών του τοποθετήσεων πάνω στις ερωτήσεις που του υποβάλλονται. 

Τέλος, κανένα σχόλιο ή συμπέρασμα δεν πρόκειται να κατατεθεί, διότι οι αναγνώστες επιβάλλεται να κινηθούν ελεύθερα, όσον αφορά τις εκτιμήσεις τους. Το μόνο που θα δημοσιευτεί από πλευράς μου είναι ένα τραγούδι πρός το τέλος της ανάρτησης, αγαπημένο στον αντιαιρετικό χώρο από κάποιους συγκεκριμένους αναγνώστες. Συμβολικό, θα έλεγα...

Γρηγόριος ο Θεολόγος: Γνώμες σε τέσσερις στίχους

Πρώτη μέρα του νέου χρόνου με ποίηση...

Πόνημα είναι του Γρηγορίου,

βαδίζω μέσα σε τέσσερις στίχους ·

με πνευματικές γνώμες κάνω θυμητάρι της σοφίας.