Η Δυναμική της Ευχαριστίας

  

ΦΩΝΕΣ

Η Δημοκρατία του Κόσμου Τούτου...

     Παρατηρώντας και στοχαζόμενος τις «πονηρές» ημέρες που διαδραματίζονται στη καθημερινότητα μας, δονούμαι εσωτερικά και λαμβάνω διάφορα ερεθίσματα που επιθυμία μου είναι να αναδυθούν μαζί με τη δική σας συμβολή, ιδέες και προτάσεις, ώσαν να είμαι ένας ιχθυολόγος που σκοπό έχει την εκμετάλλευση μέσω της παραγωγής.

Κατάκριση

         Ενθυμούμενος παλαιά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στο κόσμο της παρωδίας του Δυτικού Χριστιανισμού, λαμβάνω αφορμή να γράψω ένα μικρό άρθρο με σκοπό να δώσω ερέθισμα για μελέτη και εξέταση του εσωτερικού μας κόσμου, να φθάσουμε δηλαδή στο «Γνώθι σαυτόν», και κατ'επέκταση σε μια αυτογνωσία που θα μας φέρει με μαθηματική ακρίβεια πιο κοντά στον άλλο...στο συνάνθρωπο μας, και ενδεχομένως να δείξουμε συμπάθεια, έλεος και στοργή σε κάθε πλάσμα που κατοικεί στον όμορφο πλανήτη μας.

Πως και με ποιό τρόπο γίνεται η συμβολική απεικόνιση του ανθρώπου απο την Εκκλησία του Θεού και ο εκκλησιασμός της Εκκλησίας σαν ανθρώπων απο αυτόν

  

Εξουσία

   «Μου έγραφες ότι είσαι δυσαρεστημένος απ'την επιμέλεια των κοινών, πράγμα που το γνώριζα ήδη. Γιατί υπάρχει παλαιός λόγος, κατά τον οποίο οι επιδιώκοντες την αρετή δεν επιδίδονται με ευχαρίστηση στην άσκηση της εξουσίας. Βλέπω δε ότι στους άρχοντες συμβαίνει ότι και στους γιατρούς. Δηλαδή παρατηρούν δεινά, επιχειρούν αηδείς επεμβάσεις και καρπούνται δικές τους λύπες για ξένες συμφορές. Αυτά βέβαια κάνουν οι αληθινοί άρχοντες, γιατί οι συμφεροντολόγοι που αποβλέπουν στα χρήματα και παρασύρονται απ'τη δόξα αυτή ως μέγιστο αγαθό θεωρούν να κατακτήσουν κάποια εξουσία δια της οποίας θα μπορέσουν να ευεργετήσουν φίλους, να διώξουν εχθρούς και να αποκτήσουν όσα ποθούν...»

299η Επιστολή, Προς ΚΗΝΣΙΤΟΡΑ

Μέγας Βασίλειος

Όσο Μπορείς...

     Από χθες το βράδυ σκεφτόμουν έντονα τη σημερινή ανάρτηση. Ποίηση, κι αυτή τη φορά, από τον εκλεκτό Καβάφη (όχι δεν έχω και δεν επιθυμώ καμία σχέση με τον προδότη Καρατζαφέρη), τον οποίο χρησιμοποιώ για να εκδηλώσω το αποτύπωμα της σημερινής ημέρας κι όχι μόνο. Οι σκέψεις πολλές και διάφορες, η Θεία Λειτουργία ηχούσε κατά τρόπο ιαματικό στην οργισμένη από θλίψη και βιασμό ψυχή...

   
     Αδέλφια, τα σημερινά μας όπλα ας είναι η Αγάπη του Χριστού, η Ειρήνη, η Πραότητα και όχι η Βία. Ξέρω, είναι δύσκολο αλλά αξίζει ενωμένοι μια γροθιά να πολεμήσουμε ειρηνικά για το αύριο της πατρίδας, των παιδιών μας, που μας κοιτάζουν με απορία, αγνά κι αθώα από τη διεφθαρμένη καθημερινή Ζωή μας. Υπάρχει ελπίδα...

Ο λόγος στον Ποιητή...

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Σχετικά με το πώς η αγία Εκκλησία του Θεού είναι εικόνα του κόσμου του συγκροτημένου απο ορατές και αόρατες οντότητες

Η Αναζήτηση του Lacenaire...

   Ένας εγκληματίας, ο Γάλλος P. Lacenaire, λίγο πριν τη καρατόμηση του στο Παρίσι το 1836, αναζητεί το Θεό και επιθυμεί να πιστέψει διότι ντρέπεται η ύπαρξη του να είναι μόνο ύλη. Τα λόγια του αφοπλιστικά, αληθινά και προσεγγίζουν τον αναγνώστη στο βάθος της καρδιάς, ενός ανθρώπου που ετοιμάζεται να περάσει το κατώφλι του θανάτου...

Όνειρο Δικέφαλου Αετού

Λαβωμένος, δίπλωσε τα φτερά του ο δικέφαλος αετός,

κι άφησε να γλιστρήσουν απ'τα νύχια του

σκήπτρα, κορώνες, βέλη, τόξα

και πριν αφήσει την τελευταία του πνοή,

«Πέρασε», φώναξε, «και τελείωσε οριστικά

της Ρωμανίας η δόξα».

Πως και με ποιό τρόπο η αγία Εκκλησία είναι εικόνα και τύπος του Θεού

«ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε» (Ιάκωβος, ο Αδελφόθεος)

Λόγος περί Προσευχής

   «Για την προσευχή, αγαπητέ, υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας είναι της δοξολογίας με ταπεινοφροσύνη, ο δεύτερος είναι της αιτήσεως, που ακολουθεί. Όταν προσεύχεσαι λοιπόν, μην αρχίζεις αμέσως με την αίτηση. Αλλιώς γίνεσαι ύποπτος ως προς την προαίρεση, ότι προσεύχεσαι στον Θεό πιεζόμενος απο την ανάγκη.

   

     Στην αρχή της προσευχής λοιπόν λησμόνησε τον εαυτό σου, τη γυναίκα, τα παιδιά. Άφησε τη γη, πέταξε στον ουρανό, άφησε όλη την ορατή κι αόρατη κτίση και άρχισε να δοξολογείς τον Ποιήσαντα τα πάντα. Όταν δε δοξολογείς Αυτόν, να μην περιπλανιέται ο νούς σου εδώ κι εκεί, ούτε να μυθολογείς όπως οι εθνικοί».

Ασκητικαί Διατάξεις
Μέγας Βασίλειος