Ύμνοι Θείων Ερώτων

"Έστι μοναχοίς ικανός χαρακτήρ προς άσκησιν ο Αντωνίου βίος"

Στ'αλήθεια αν θέλεις, μοναχέ, ως μοναχός να ζήσεις,

τότε δε θα'σαι μόνος μά με το Βασιλέα

και θα'σαι μοναχός για μας, γιατί μαζί μας ήσουν

κι όλο τον κόσμο αρνήθηκες· όντως αυτό είναι μοναχός.

Μα σαν ενωθείς με το Θεό και Βασιλιά, δεν είσαι μόνος,

αλλά στον αριθμό μετριέσαι των αγίων,

αγγέλων ομοδίαιτος, συγκάτοικος δικαίων

κι όλων στον ουρανό όσοι ζούν συγκληρονόμος γνήσιος.

Πώς είναι μοναχός λοιπόν αυτός που ζεί εκεί πάνω,

όπου μαρτύρων ο χορός και όλων των οσίων,

όπου ο χορός των προφητών, των Θείων Αποστόλων,

όπου και το αναρίθμητο το πλήθος των δικαίων,

ιεραρχών, πατριαρχών και των λοιπών αγίων;

Μα όποιος φτάσει το Χριστό να έχει ένοικο του,

πέστε, πώς είναι δυνατό να πούμε ότι είναι μόνος;

Με το Χριστό μου είναι μαζί ο Πατέρας και το Πνεύμα

κι όποιος με τους Τρείς δεθεί που είναι Ένας πώς είναι μόνος;

Μόνος δεν είναι ο μοναχός με το Θεό ενωμένος,

στην έρημο κι ας κάθεται κι ας ζει σε σπήλαιο μέσα.

Κι Αυτόν αν δεν Τον έχει βρει και δεν Τον έχει νιώσει

κι Εκείνον που σαρκώθηκε όλον δεν έχει λάβει

«τον Θεόν Λόγον», μοναχός, αλίμονο, δεν έγινε καθόλου.

Γι'αυτό και μόνος είναι αυτός, αφού απ'το Θεό εχωρίσθη».

Συμεών Ν. Θεολόγου

ΕΠΕ, Φ19Ε, Λόγος ΚΖ', σελ. 392-394