Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Η Δυναμική της Ευχαριστίας

  
          «Η Εκκλησία ζεί τη μεταμόρφωση της κτίσης και του ανθρώπου στον λειτουργικό χώρο και χρόνο. Γι'αυτό και η αλήθεια της εικονίστηκε στο γεγονός της Μεταμόρφωσης του Χριστού πάνω στο Όρος Θαβώρ. Στη Θαβώρεια εμπειρία έχουμε την προτύπωση του λειτουργικού χώρου και χρόνου, την αποκατάσταση της φύσης στην αλήθεια της σχέσης: Τον χώρο ορίζει η αμεσότητα της σχέσης (αδιάστατη εγγύτητα και κοινωνία με τον Χριστό), ή μέθεξη στην αλήθεια και δόξα του Θεού. Αντίστοιχα, ο χώρος της ευχαριστιακής σύναξης είναι η συναγωγή των πιστών στην ενοείδεια της ζωής ως αγαπητικής κοινωνίας του κόσμου, τόπος της προσωπικής ένωσης κτιστού και ακτίστου-σώμα και αίμα Χριστού. Και ο λειτουργικός χρόνος είναι η συναίρεση του παρελθόντος και του μέλλοντος στο παρόν της μετοχής στη δόξα του Θεού, ένα παρόν προσωπικής παρουσίας και πάλι: Ο Μωϋσής και ο Ηλίας στο Θαβώρ, η σύναξη της «απογραφής των αγίων» στην Ευχαριστία ορίζουν το παρελθόν · ο δοξασμένος Ιησούς, η ένδυση της ανθρωπότητας με τη Θεία Δόξα, ορίζει το έσχατο μέλλον. Ο λειτουργικός χρόνος της Εκκλησίας είναι αυτό το παρόν που περιέχει και συγκεφαλαιώνει το παρελθόν και το μέλλον στην αμεσότητα της παρουσίας.
   
          Αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι οι μαθητές δεν παραμένουν στο Θαβώρ, δεν στήνουν εκεί τις σκηνές τους. Κατεβαίνουν στον κόσμο με την εμπειρία και τη βεβαιότητα της Μεταμόρφωσης. Αυτή η κίνηση της καθόδου aπο το Θαβώρ στον κόσμο, η επιστροφή απο την εμπειρία της μεταμόρφωσης στο παρατεινόμενο πένθος του κόσμου, είναι η κίνηση που συνιστά την Εκκλησία: η ανάληψη του Σταυρού της πτώσης και της αμαρτίας με τη βεβαιότητα της Ανάστασης, ο απόλυτος σεβασμός για την περιπέτεια της ανθρώπινης ελευθερίας. Η επιστροφή απο την Ευχαριστία στον βίο της κοινής πτώσης και αποτυχίας που είναι η καθημερινή πραγματικότητα του ανθρώπου δεν αναιρεί ούτε αλλοιώνει την εσχατολογική πληρότητα της λειτουργικής εμπειρίας. Είναι η δυναμική της επιβεβαίωση, η προσπική ενεργοποιήση της Ευχαριστίας, η πάλη της Ελευθερίας να μεταμορφωθεί σε αγάπη, να μεταμορφώσει κάθε πτυχή της ζωής σε Ευχαριστία. Η πραγμάτωση και φανέρωση του σώματος του Χριστού σε κάθε ευχαριστιακή σύναξη είναι η συνεχιζόμενη είσοδος του Θεού στον κόσμο, η δυναμική απαρχή της μεταμόρφωσης του κόσμου και της Ιστορίας.
   

          Και αυτή η Μεταμόρφωση δεν σχηματοποιείται σε αντικειμενικά προγράμματα και ηθικολογικούς τύπους, αλλά γίνεται αδιάκοπα ως ζωντανή «αύξηση» (Κολ. 2,19) της προσωπικής ετερότητας και ελευθερίας, πραγματώνεται ρεαλιστικά σε μιά καινούργια χρήση του κόσμου».


Η Ελευθερία του Ήθους
Χρήστος Γιανναράς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου