Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Γρηγόριος ο Θεολόγος: Γνωμικά τετράστιχα, ποίημα ΛΓ'


*Όταν κάποια προσβολή κάποτε καίει την ψυχή σου,
φέρε στο νού το Χριστό και τα χτυπήματα του
και πόσο μέρος απ'τις πληγές του Κυρίου είναι τούτα ·
κι αυτό θα είναι το νερό να σβήσεις τη λύπη σου.

*Ο έρωτας, η μέθη, η ζήλεια κι ο δαίμονας είναι ίσα ·
όποιον χτυπήσουν, βουλιάζουν το μυαλό του ·
το λιώσιμο, η προσευχή, τα δάκρυα, να τα φάρμακα.
Αυτή είναι η γιατρειά στα δικά μου πάθη.

*Τίποτα μή θεωρείς ισάξιο με τον πιστό φίλο,
που δεν τον έφερε το ποτήρι κι η ταραχή του καιρού ·
αλλά αυτός δεν χαρίζει παρά μόνο ότι μας συμφέρει.
Αναγνώριζε όρια της έχθρας, όχι όμως της φιλίας.

*Γιατί να θεωρούμαι αίτιο για όλα το δόλιο
εχθρό, αφού του δίνομε εξουσία με τον τρόπο που ζούμε;
Να κατηγορείς τον εαυτό σου ή για όλα ή για τα πιο πολλά ·
τη φωτιά βάζομε εμείς, η φλόγα είναι του Πνεύματος.

*Η όψη συναρπαστική, κρατήθηκα όμως ·
δεν έστησα είδωλο στην αμαρτία.
Άν στήσεις είδωλο, που καιρός για πράξεις;
αυτά της πάλης τα σκαλιά με τον εχθρό. 

*Τ'ωραιότερο δώρο για το Θεό είναι ο τρόπος ·
κι αν υποφέρεις τα πάντα, τίποτ'άξιο δε θα υποφέρεις.
Ότι δίνει κι ένας φτωχός αυτό να προσφέρεις. 
Ο καθαρός δε μοιράζεται την αμοιβή της πόρνης.


Γρ. Θεολόγου έργα, ΕΠΕ 9

2 σχόλια:

  1. Ωραίο το ποίημα,μόνο που το μότο με τον θεοσοφιστή Καζαντζάκη μου χάλασε την αίσθηση!Ο μέν Καζαντζάκης πλασάρει έμεσα την αυτοθέωση με αυτό που εκφράζει:"Κρίνετε με σαν Θεός...", ενώ ο Μέγας Θεολόγος Γρηγόριος μας διδάσκεί την αυτοκατάκριση και αυτομεψία με τούτο:"Άν στήσεις είδωλο, που καιρός για πράξεις;"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι να κάνουμε Παναή μου; Ο Καζαντζάκης για μένα αποτελεί μια μεγάλη αγάπη και συνάμα αδυναμία. Εκτιμώ την προσφορά του στη λογοτεχνία και θεωρώ πως είναι τιμή για τη χώρα μας το πρόσωπο του.

    Οφείλω όμως να διαφωνήσω σ'αυτό που γράφεις ως συμπέρασμα αν και δέχομαι ότι, ο κάθε άνθρωπος δύναται να προσεγγίζει και να αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα από τον άλλο. Η θέση του-στο συγκεκριμένο γνωμικό-είναι καθαρά Ορθόδοξη θεολογικά. Ο Καζαντζάκης βλέπει την προαίρεση που κινεί την πράξη, την αιτία και όχι αυτό που ισχυρίζεσαι.

    Μήπως κάτι κάπως έτσι δεν εξετάζουν και οι πατέρες μας τις πράξεις μας, την ώρα της εξομολόγησης;
    http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/2014/01/blog-post_19.html

    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή