Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

«ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με» (Ιησούς Χριστός)


          Στη σημερινή δημοσίευση πρόθεση μου είναι να αναδείξω μια διαφορετική μορφή ελεημοσύνης που θα ακολουθείται από ένα ξεχωριστό τρόπο σκέψης. Κι όταν κάνω λόγο για κάτι το διαφορετικό, εννοώ, πέραν από αυτό που έχουμε συνηθίσει να ακούμε και αντάμα να αντιλαμβανόμαστε.

          Αφορμή λαμβάνω από μια κατήχηση του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, όπου ο άγιος ωσάν όργανο στα χέρια του Θεού, με γλαφυρότητα, σύνεση και σοφία, εκθέτει σωτήριους λόγους για τους ευγενείς αναζητητές και πιστούς της Ουράνιας Βασιλείας.

          Στο απόσπασμα (της κατηχήσεως) που θα ακολουθήσει, ο αναγνώστης καλείται να διαπιστώσει μια διαφορετική εκδοχή ερμηνείας του χωρίου «ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με» (Ματθ. 25,42) με στόχο και σκοπό, αφενός να θαυμάσει τη πνοή του αγίου Πνεύματος (δια στόματος του αγίου) και αφετέρου να προβληματιστεί για την περαιτέρω πνευματική πορεία του. Ως τεκμηρίωση θα χρησιμοποιηθεί ο βίος της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας όπως επίσης και διάφορες προτροπές και παραδείγματα οσίων ασκητών.

Απόσπασμα Κατήχησης
          
          «Πραγματικά διψά και πεινά τη σωτηρία του καθενός από εμάς, και η σωτηρία μας είναι η αποχή από κάθε αμαρτία. Είναι όμως αδύνατο να κατορθωθεί η αποχή από κάθε αμαρτία χωρίς την καλλιέργεια των εντολών. Διότι με την εφαρμογή των εντολών συνήθισε να τρέφεται από εμάς ο Δεσπότης μας Θεός και Κύριος του παντός. Πράγματι λέγουν οι πατέρες μας οι άγιοι ότι, όπως τρέφονται οι δαίμονες από τις πονηρές μας πράξεις και μας εξουσιάζουν, όταν όμως απομακρυνόμαστε από τα κακά εκείνοι αποδυναμώνονται και πεθαίνουν από πείνα, έτσι νομίζω ότι τρέφεται από εμάς εκείνος που έγινε φτωχός για τη δική μας σωτηρία, και ότι πεινά πάλι όταν περιφρονείται. Και αυτό είναι δυνατό να το γνωρίσουμε και να το πληροφορηθούμε από τον ίδιο τον βίο των αγίων και, για να παραλείψω τους άλλους που είναι πολλοί και ξεπερνούν τον αριθμό της άμμου, από ένα ή μία aγία θα πληροφορήσω την αγάπη σας.

          Γνωρίζω ότι ακούτε τον βίο Μαρίας της Αιγυπτίας, που δεν τον διηγείται κανένας άλλος, αλλά εκείνη η ίδια η ισάγγελος, που δηλώνει τη φτώχεια της υπό μορφή εξομολογήσεως με τα λόγια · "ενώ πολλές φορές δεν μου έδιναν τίποτα μερικοί, εγώ έπαιρνα την αμοιβή της αμαρτίας. Και αυτό", λέγει, "το έκαμνα όχι επειδή είχα αφθονία των αναγκαίων (αφού τρεφόμουν γνέθοντας λινάρι), αλλά για να έχω πολλούς εραστές προς ικανοποίηση του πάθους μου". Και όταν επρόκειτο να εισέλθει στο πλοίο για να φύγει στα Ιεροσόλυμα, ήταν τόσο φτωχή, ώστε δεν είχε ούτε τα ναύλα ούτε τα έξοδα της. Όταν όμως, αφού συντάχθηκε με την πανάμωμο Θεοτόκο, όρμησε στην έρημο, αγόρασε άρτους με δύο νομίσματα που πήρε από κάποιον, και έτσι, αφού πέρασε τον Ιορδάνη, έδειξε καρτερία στην έρημο μέχρι το τέλος της, χωρίς να δει πρόσωπο ανθρώπου, παρά μόνο του Ζωσιμά, χωρίς βέβαια να έθρεψε φτωχό πεινασμένο ή να πότισε διψασμένο, ή να έντυσε γυμνό ή να επισκέφθηκε εκείνους που είναι στη φυλακή ή να περιποιήθηκε ξένους. Το αντίθετο μάλιστα και πολλούς παρέσυρε στο βάραθρο της απώλειας, με το να τους υποδέχεται στο καταγώγιο της αμαρτίας. Πες μου λοιπόν, πώς θα σωθεί αυτή και θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών μαζί με τους ελεήμονες, αυτή που ούτε τον πλούτο εγκατέλειψε, ούτε πράγματα έδωσε στους φτωχούς, ούτε ποτέ της έκανε οποιαδήποτε ελεημοσύνη, αλλά μάλλον έγινε αφορμή απώλειας για μυρίους άλλους; Βλέπεις ότι, εάν πούμε ότι γίνεται ελεημοσύνη μόνο με χρήματα και σωματική τροφή, και ότι τρέφεται ο Κύριος από εμάς με αυτή, και ότι σώζονται μόνο εκείνοι που τον τρέφουν και τον ποτίζουν και γενικά τον υπηρετούν υλικά, ενώ χάνονται εκείνοι που δεν τα χάνουν αυτά, θα φανεί ότι είναι παράδοξο αυτό και ότι θα εκδιωχθούν από τη βασιλεία πολλοί από τους αγίους; Αλλά δεν συμβαίνει αυτό, δεν συμβαίνει! [...]

          Πρόσεχε καλώς το λεγόμενο μου, Έγινε ο Θεός για σένα φτωχός άνθρωπος, οφείλεις και εσύ, που πιστεύεις σ'αυτόν, να γίνεις όμοιος με εκείνον φτωχός. Εκείνος φτωχός κατά την ανθρωπότητα, εσύ φτωχός κατά την θεότητα. Σκέψου λοιπόν πως θα τον θρέψεις, πρόσεχε με ακρίβεια. Πτώχευσε για να πλουτήσεις εσύ, για να σου μεταδώσει από τον πλούτο της Χάριτος του. Γι'αυτό φόρεσε εκείνος σάρκα, για να μεταλάβεις εσύ από τη θεότητα του. Όταν λοιπόν ετοιμάσεις τον εαυτό σου για να τον υποδεχθείς, τότε λέγεται ότι θα γίνει δεκτός από σένα. Όταν εσύ πεινάς και διψάς για εκείνον, αυτά λογαριάζονται σ'εκείνον τροφή και ποτό. Πώς; Επειδή με αυτά και τα παρόμοια έργα και πράξεις καθαρίζεις την ψυχή σου και απαλλάσεις τον εαυτό σου από την πείνα και τον ρύπο των παθών. Και ο Θεός που σε αναδέχθηκε έτσι και ιδιοποιήθηκε όλα τα δικά σου και που επιποθεί να σε κάνει Θεό, όπως εκείνος έγινε άνθρωπος, αυτά που κάνεις στον εαυτό σου, τα λογαριάζει ότι τα παθαίνει ο ίδιος...Διότι με ποια άλλα έργα φάνηκαν ευάρεστοι στον Θεό οι ασκούμενοι στα σπήλαια και τα όρη, παρά με την αγάπη οπωσδήποτε και τη μετάνοια και την πίστη; Διότι, αφού άφησαν όλο τον κόσμο και ακολούθησαν μόνο αυτόν, και με δάκρυα και μετάνοια τον δέχθηκαν και τον φιλοξένησαν, τον έθρεψαν και τον πότισαν διψασμένον».


Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ΕΠΕ Φ 19Δ

2 σχόλια:

  1. Ωφέλιμη αυτή η δημοσίευση. Πολλοί ξεχωρίζουν την αγάπη μας προς τον Θεό από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας. Το ίδιο κάνουν και οι άθεοι ουμανιστές στο θέμα της δικαιοσύνης. Νομίζουν πως δεν υπάρχει Θεός αλλά υπάρχει από μόνο του το ιδανικό της δικαιοσύνης. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μας δείχνει πως δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας αν πρώτα δεν αγαπήσουμε τον Θεό μας. Και είμαι σίγουρος πως έθρεψε και ξεδίψασε πολλούς συνανθρώπους μας αφού προσευχήθηκε γι αυτούς. Και είμαι και πάλι σίγουρος πως πρώτα προσευχήθηκε γι αυτούς που παρέσυρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστός. Κι εγώ αισθάνομαι ότι το παράδειγμα είναι καταλυτικό, ιδιαίτερα, γι'αυτούς που φρονούν ότι οι ασκητές δεν προσφέρουν τίποτα στο κόσμο και θεωρούν την "απομόνωση" τους ως δειλία στην πραγματική παλαίστρα του κόσμου. Φυσικά αναφέρομαι σε μια μεγάλη μερίδα Χριστιανών που ανήκουν στο προτεσταντισμό.

    Η άγνοια και η αρνητική προαίρεση αποτελούν ένα κακό σύμβουλο για την ανθρώπινη ψυχή που βρίσκεται σε αγνωσία κι όμως κομπάζει για την ορθότητα της κρίσεως. Αγνοούν δραματικά τη δύναμη της ευχής, της μετάνοιας και της άσκησης.

    Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή