«Πρώτον λοιπόν ιστορεί ότι επί του Τιβερίου εις μεν την Ρώμην ο Σηϊανός, πολύ δυνατός μεταξύ των περιβαλλόντων τότε τον Βασιλέα, απέδειξεν ιδιαίτερον ζήλον εις την λήψιν μέτρων δια την πλήρην καταστροφήν ολοκλήρου της ιουδαϊκής κοινότητας, εις δε την Ιουδαίαν ο Πιλάτος, επί του οποίου συνετελέσθη το έγκλημα κατά του Σωτήρος, επιχείρησεν εις τον όρθιον ακόμη τότε ναό των Ιεροσολύμων κάτι το απαράδεκτον δια τους Ιουδαίους, το οποίον τους συνετάραξεν.
Περαιτέρω ιστορεί οτι ο Γαϊός, παραλαβών την εξουσίαν μετά το θάνατον του Τιβερίου, εις πολλούς μεν επροξένησε πολλάς ζημίας, προ πάντων όμως έβλαψε μεγάλως όλον το έθνος των Ιουδαίων. Ταύτα είναι δυνατόν να πληροφορηθή κανείς συντόμως εκ των λόγων του ιδίου του Φίλωνος, ο οποίος λέγει επί λέξη ταύτα.
«Τόση ήτο η λόγω ιδιοτροπίας ανωμαλία συμπεριφοράς του Γαϊου προς όλους, ιδιαιτέρως δε προς το γένος των Ιουδαίων. Απεχθανόμενος τούτο βαρέως, τας μεν συναγωγάς εις τας άλλας πόλεις ήρπασεν, αρχίσας απο της Αλεξανδρείας, και τας εγέμισεν εικόνας και ανδριάντας της ιδικής του μορφής-διότι επιτρέπων άλλους να τους αφιερώνουν, αυτός τους εγκαθιστά ουσιωδώς-τον δε ναό της Ιεροπόλεως (Καλεί ούτω την Ιερουσαλήμ), ο οποίος έμεινεν ακόμη άθικτος απολαύων πάσης ασυλίας, μετεσκεύασε και μετεσχημάτισεν εις ιδικόν του ιερόν, με το όνομα ναού του Διός Επιφανούς Νέου Γαϊου».
Μυρία άλλα δεινά, πέραν πάσης περιγραφής, συμβάντα εις τους Ιουδαίους της Αλεξάνδρειας επί του εν λόγω αυτοκράτορος, ιστορεί ο ίδιος εις δεύτερον σύγγραμα του Περί αρετών έργου. Συμφωνεί δε με αυτόν και ο Ιώσηπος, δεικνύων ομοίως ότι αι συμφοραί όλου του έθνους ήρχισαν απο τους χρόνους του Πιλάτου και των εγκλημάτων κατά του Σωτήρος. Άκουε λοιπόν τι αναφέρει και αυτός επί λέξει εις το δεύτερον βιβλίον του Ιουδαϊκού πολέμου (Ιουδαϊκός πόλεμος,2,169 ε).
«Ο δε Πιλάτος, αποσταλείς ως επίτροπος εις την Ιουδαίαν υπο του Τιβερίου, μεταφέρει νύκτα κεκαλυμμένας τας εικόνας του Καίσαρος εις τα Ιεροσόλυμα-πρόκειται περί των καλουμένων εμβλημάτων-. Τούτο την ημέραν προεκάλει μεγίστην ταραχήν εις τους Ιουδαίους, οι οποίοι μετά την Θέαν των έμειναν κατάπληκτοι απο την καταπάτησιν των νόμων των, οι οποίοι δεν επιτρέπουν να εισάγεται εις την πόλιν καμμία εικών.
Συγκρίνων ταύτα με το κείμενο των ευαγγελίων, θα αντιληφθής ότι δεν εβράδυνε να επιστρέψη εις αυτούς η φωνή την οποίαν εξέβαλον ενώπιον του Πιλάτου και δια της οποίας εκραύγαζον ότι δεν έχουν άλλο βασιλέα παρά μόνον τον Καίσαρα. Έπειτα ο ίδιος συγγραφεύες ιστορεί με τους κάτωθι λόγους ότι και άλλη μία συμφορά επέπεσε κατ'αυτών.
«Μετά δε ταύτα εκίνησεν άλλην ταραχήν, δαπανήσας τον ιερόν θησαυρόν-ο οποίος καλείται κορβανάς-εις κατασκεύην υδραγωγείου προς μεταφοράν υδάτων απο απόστασιν τριακοσίων σταδίων. Το πλήθος ηγανάκτησεν απο αυτό, όταν δε ο Πιλάτος ήλθεν εις τα Ιεροσόλυμα, ούτοι τον περιτριγύρισαν κραυγάζοντες. Εκείνος δε-διότι προέβλεπεν την ταραχήν αυτών-αναμίξας εις το πλήθος ενόπλους στρατιώτας, ενδεδυμένους με πολιτικά ενδύματα, και απαγορεύσας εις αυτούς την χρήσιν του ξίφους, διατάξας δε να κτυπούν με ρόπαλα τους κραυγάζοντας, δίδει το σύνθημα απο το βήμα. Κτυπώμενοι δε οι Ιουδαίοι, απέθαναν πολλοί απο τας πληγάς, πολλοί δε καταπατηθέντες απο αλλήλους κατά την φυγήν. Τρομαγμένος το πλήθος απο την συμφοράν των φονευθέντων εσιώπησεν».
Ο ίδιος δεικνύει ότι πέραν αυτών και άλλα πολυάριθμα στασιαστικά κινήματα επραγματοποιήθησαν, βεβαιώνων ότι απο εκείνην την εποχήν δεν άφησαν καθόλου ήσυχον την πόλιν και όλην την Ιουδαίαν στάσεις, πόλεμοι και αλλεπάλληλοι συνωμοσίαι, έως ότου τέλος τους εύρεν ή υπό του Βεσπασιανού πολιορκία.
Με αυτόν το τρόπο λοιπόν η Θεία δίκη εδίωξε τους Ιουδαίους δια το έγκλημα των κατά του Χριστού».
Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου Καισαρείας
Τόμος Α', εκδόσεις ΕΠΕ, σελ. 179-183
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου